ÖZ: Türkiye`deki manganez yatakları, bulundukları yaş konağı, oluşumları, yan kayaçların, kimyasal, mineralojik ve yapısal özelliklerine göre dört ana gruba ayrılırlar. Birinci grup, genellikle radyolaryalı çörtler içindeki hidrotermal ve hidrojenetik türdeki mangenez yataklarıdır. Bunlar, yüksek Mn=Si ve düşük Âl-Fe içerikli, genelde katman yapılı olarak Paleotethis, Karakaya, izmir-Ankara-Erzincan- Kars ve Güneydoğu Anadolu sütür kuşağının epiofiyolitleri içinde yaygındırlar. Genellikle düşük rezervli bu yatakların en tipik olanı Çayırlı manganez yatağıdır, İkinci grup. Batı Toros`larda Alt Kretase yaşlı karbonatlar içindeki siyah şeyllerle ilişkili yataklardır. Bunlar, rodokrosit gibi mangan karbonatlar ve bunların oksitlenme ürünlerinden oluşmakta ve yüksek rezervler içermektedir. En tipik örnekleri Denizli-Ulukent ve güney alanlarında bulunmaktadır, Diyajenetik oluşumlu bu yatakların Fe içeriği radyolaryalı çörtlerle ilişkili yataklardan yüksek Si içeriği ise düşüktür. Üçüncü grup, Karadeniz kıta yayının volkanotortulların içindeki hidrotermal oluşumlu yataklardır, Karadeniz kıyısı boyunca yaygınca gözlenen bu yatakların en önemlileri Ocaklı, Güce, Ebuhemşin ve Çiftliksanca`dır, Damar, stok ve katman yapılı cevherleşme volkanitler ile ardalanmalı çökellerin çeşitli düzeylerinde bulunur, Dördüncü grup, Trakya Havza`sındaki Oligosen çökelleri içinde bulunan ve Karadeniz`i çevreleyen Chiatura, Nikopol, Varna yataklarıyla jeneük benzerlikler gösteren yataklardır, Transgresyon, regresyon salınımlarına bağlı, diyajenetik süreçlerle oluşan ters derecelenme pizolitik cevher, düşük Mn-Si içerikli ancak yüksek rezervlidir.