Jeoloji Münendisliği Dergisi
Jeoloji Mühendisliği Dergisi

Jeoloji Mühendisliği Dergisi

2014 ARALIK Cilt 38 Sayı 2
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Sübsidans Nedeniyle Elek Yolu ve Açık Ocak Şevlerinde Meydana Gelen Deformasyonların Değerlendirilmesi: Soma-Kısrakdere Kömür Sahası için Örnek Bir Çalışma
Cem Kincal Doğan Karakuş Ahmet Hakan Onur Mehmet Yalçin Koca
PDF Olarak Görüntüle

ÖZ: KM2 ve KM3-linyit damarları, Miyosen yaşlı Soma formasyonu′nda yer alan Kısrakdere kömürzonunda oluşmuştur. Soma-Eynez kömür sahasındaki Neojen yaşlı istifin tabanında yer alan çamurtaşlarınıüzerleyen sınırın hemen üzerindeki KM2-kömür damarının kalınlığı 1 ile 25 m arasında değişmektedir. Saha,Türkiye’deki belli başlı büyük kömür üretim alanlarından birisidir. Yeraltı kömür üretimi Miyosen yaşlı M2-marnlarının üzerinde yer alan KM2-kömür damarında yürütülmektedir. Işıklar uzunayak panellerinde yeraltıkömür üretimi nedeniyle oluşturulmuş olan yeraltı açıklıkları yüzeyden 291 m derinliktedir. Kireçtaşı (M3) vemarn (M2) katmanları, tasman nedeniyle deforme olmuş ve çatlaklı bir yapı kazanmıştır. Böylelikle, oluşanboşlukların birbirleriyle bağlanması ve açıklıklara doğru ilerlemesi, elek yolunun çökmesine neden olmuştur.Tasmandan etkilenen yüzey alanının sınırı etki açısıyla tanımlanır. Tasman, yeraltı açıklıklarının merkezineyakın değil, uzun ayak panellerini düşey olarak kesen fay zonu üzerinde büyük miktarda farklı oturmalaraneden olmuştur. Sonuç olarak, sahada asimetrik bir sübsidans profili meydana gelmiştir. Yüzeydeki çatlaklarınboyutu ve yayılımının, sahadaki tasman hareketi tamamlanıncaya kadar artarak devam etmesi beklenmektedir.Elek yolu üzerindeki çatlak desenlerinin gelişiminin, tasman profili boyunca farklılıklar sunduğu belirlenmiştir.Farklı çatlak desenleri, bu profilin çekme ve çökme bölgelerinde gözlenmiştir. Sübsidanslar elek yoluna paralelve dik alınmış kesitlerde incelenmiştir. Bu nedenle kesitler üzerinde farklı kırılma açıları bulunmuştur. Bununbirinci nedeni; kesitlerin kömür damarına ve faya dik veya paralel konumda olması, ikincisi ise; her iki kesitinbirbirlerinden farklı topoğrafyalara sahip olmasıdır. Çünkü Kuzey – Güney yönünde alınmış kesit şevli birtopoğrafyaya sahiptir. Bu çalışmada, çatlak desenleri tasman profilinin oluşturulmasında kullanılmıştır. Kömürüretim panellerinin tesir açısı iki farklı kesitte incelenmiştir. K-G yönünde alınmış kesitte uzun ayak panolarının her iki tarafı için sınır açıları sonlu elemanlar yöntemiyle belirlenmiştir. Doğu – Batı yönünde alınmışkesitte yer yüzeyinde gelişmiş farklı tasman çatlak desenleri ve elek yolu boyunca tesis edilmiş noktalardakideformasyon ölçümleri yardımıyla sınır açıları belirlenmiştir. Her iki yöntemden elde edilen sonuçlar birbiriyledeneştirilmiştir. İki yöntemden elde edilen açısal farkların 7° ile 10° arasında değiştiği belirlenmiştir.  

  • Kömür

  • Deformasyon

  • Kısrakdere (Soma)

  • Sübsidans

  • Aksoy, C. O., Köse, H., Onargan, T., Koca, M.Y., Heasley, K., 2004. Estimation of limit angle using laminated displacement discontinuity analysis in the Soma coal field, Western Turkey. International Journal of Rock Mechanics and Mining Sciences, 41,

  • Goodman, R. E., 1976. Methods of Geological Engineering in Discontinuous Rocks. West Publishing Company, St. Paul, MN, 170-207.

  • Kıncal, C., Koca, M. Y., 2009. A proposed method for drawing the great circle representing dip angle and strike changes. The Geological Society of America (AEG), Vol. XV, No.2, 145-165.

  • Koca, M. Y., Kıncal, C., 2004. Abandoned stone quarries in and around the Izmir city centre and their geo-environmental impacts-Turkey. Engineering Geology, 75 (1), 49-67.

  • National Coal Board (NCB), 1975. Subsidence Engineer′s Handbook. National Coal Board, London, 111 p.

  • Onargan, T., Koca, M. Y., Köse, H., 2000. Determination of “Break Angle” from subsidence cracks in Soma-Eynez coal field of Turkey. 7th National Mine Surveying Conference with International Participation, 189-201.

  • Oncioiu, G., Onica, I., 1999. Ground deformation in the case of underground mining of thick and dip coal seams in the Jiu Valley Basin. 18th Conference on Ground Control in Mining West Virginia, 334 p.

  • Phase2.v.7, 2014. Phase2 software, https://www. rocscience.com/products/3/updates/1

  • Singh, K. B., Dhar, B. B., 1997. Sinkhole subsidence due to mining. Geotechnical and Geological Engineering, 15, 327-341.

  • Whittaker, B. N., Reddish, D. J., 1989. Subsidence Occurrence, Prediction and Control. Elsevier, 528 p.



  • Kıncal, C , Karakuş, D , Onur, A , Koca, M . (2014). Sübsidans Nedeniyle Elek Yolu ve Açık Ocak Şevlerinde Meydana Gelen Deformasyonların Değerlendirilmesi: Soma-Kısrakdere Kömür Sahası için Örnek Bir Çalışma . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 38 (2) ,

  • Kıncal, C , Karakuş, D , Onur, A , Koca, M . Sübsidans Nedeniyle Elek Yolu ve Açık Ocak Şevlerinde Meydana Gelen Deformasyonların Değerlendirilmesi: Soma-Kısrakdere Kömür Sahası için Örnek Bir Çalışma. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 38 (2014 ): 53-72

    • Taşıma Gücü ve Oturma İncelemelerinde Menard Pressiyometre Deneyinin Uygulanması: Kuloğlu HES Regülatörü Yerinde Bir Örnek Çalışma (Kars, Türkiye)
    Ali Kayabaşi
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Bu çalışmada Aşağı Aras Havzası hidroelektrik santrali (HES) projelerinden biri olan Kuloğluregülatörüne ait iki sondajda yapılan Menard presiyometre deneyleri değerlendirilmiş ve Menardpresiyometresi tanıtılmaya çalışılmıştır. Temel alanını kaplayan alüvyonda açılmış sondajlardan SK-1kuyusunda 8 adet, SK-2 kuyusunda ise 12 adet presiyometre deneyi yapılmıştır. Sondaj kuyularının 20 ile24. metrelerden sonra genişlemesi ve çökmesi nedeniyle daha derinlerde deney yapılamamıştır. Alüvyonunhomojen ve heterojen olduğu kabulüyle, iki grup halinde oturma ve taşıma gücü hesaplamaları yapılmıştır.Presiyometre deneyi oturma hesaplamalarının yanı sıra temel biriminde anlık oturma hesaplaması dayapılmıştır. Deneyin uygulanabildiği derinliklerden elde edilen veriler yardımıyla yapılan hesaplamasonuçları, kabul edilebilir taşıma ve oturma sınırlar içerisindedir. Aynı hesaplamalar yardımı ile, yapıyükünden kaynaklı gerilimin derinlikle dağılımı belirlenmiştir. Yapı yükünün oluşturacağı gerilim,48 m derinlikte % 10 değerine düşmektedir. 20 ile 24. metrelerden sonra sondaj kuyularının çökmesi,genişlemesi ve yapı yükünün oluşturacağı gerilimin daha derinlere devam etmesinden dolayı alüvyonuntamamının kaldırılması önerilmiştir. Çalışmada ayrıca, Menard presiyometre deneyinin su yapısı inşaatalanlarında uygulanması sırasında karşılaşılan sorunlara da değinilmiştir.

  • Aras Nehri

  • Kuloğlu

  • Menard Presiyometresi

  • Oturma

  • Taşıma gücü

  • Agan, C., 2011. Investigation of bearing capacity changes of different clays by using the Menard pressuremeter tests. International Journal of the Physical Sciences, 6 (23), 5454-5461.

  • Apageo., 2006. Menard Pressuremeter (G Type) operating instructions, 2006 edition.

  • ASTM (American society for testing and materials)., 1994. Annual book of ASTM Standarts-Section 4, Construction, V. 0408 Soil and Rock; Building Stones. ASTM Publication, 978 p.

  • Baquelin, F., Jezequel, J.F., Shields, D. H., 1978. The Pressuremeter and Foundation Engineering. Trans Tech Publications, Clausthal-Zellerfeld, Germany, 617 p.

  • Bozbey, İ., Togrol, E., 2009. Correlation of standart penetration test and pressuremeter data:a case study from Istanbul, Turkey. Bulletin of Engineering Geology and the Environment, 69, 505-515.

  • Centre d’Etudes Mėnard, 1971. La mėthode des volumes relatifs. Notice D22-A71.

  • Coduto, D.P., 1999. Geotechnical Engineering Principles and Practices. Prentice-Hall, USA.

  • Erdoğan, H., 1980. Zemin ve Kaya Mekaniği Arazi Deneyleri. Mühendislik Jeolojisi Toplantısı-5.,9-14 Haziran 1980, Yalova Tesisleri, 98 s., D.P., 1999. Geotechnical Engineering Principles and Practices. Prentice-Hall, USA.

  • Gambin, M.P., Rousseau, J., 1998. The Menard Pressuremeter Interpretation and application of pressuremeter test results to foundation design. United Kingdom: ISSMFE, 50 p.

  • Hansen, J.B., 1961. The Bearing Capacity of Sand Tested by Loading Circular Plates. 5 th International Conference on Soil Mechanic Foundation. England:Vol 1, 659-664, Paris.

  • Harr, M.E., 1966. Fundamentals of Theoretical Soil Mechanics. Mc Graw-Hill-New York.

  • ISRM, 1981. ISRM Suggested Methods: Rock Characterization, Testing and Monitoring. E.T. Brown (ed.); Pergamon Pres, London, 211 p.

  • Isik, N.S., Ulusay, R., Doyuran, V., 2008. Deformation modulus of heavily jointed-sheared and blocky greywackes by pressuremeter tests: Numerical, experimental and empirical assessments. Eng. Geol., 101, 269-282.

  • Jézéquel, J.F., Lemėe, E., Saintilan, D., 1974. Exploitation de I2essai pressomėtriquenormal par mėthode numėrique. Bulletin de Liaison des Laboratories des Ponts et Chaussėes. No. 69 Janvier-Fėvrier, ref. 1375, 105-114.

  • Kayabaşı, A., 2012. Prediction of pressuremeter modulus and limit pressure of clayey soils by simple and non linear multiple regression techniques: a case study from Mersin, Turkey. Environmental Earth Science, 66, 2171-2183.

  • Kayabaşı, A., Gökceoğlu, C., 2012. Taşıma Kapasitesi ve Oturma Miktarının hesaplanmasında Yaygın Kullanılan Yöntemlerin Mersin Arıtma Tesisi Temeli Örneğinde Uygulanması.TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası, Jeoloji Mühendisliği Dergisi, 36 (1), 1-22.

  • Kumbasar, V., Kip, F., 1992. Zemin Mekaniği Problemleri (5. Baskı). Çağlayan Basımevi, İstanbul, 614 s.

  • Marnawski M., 2004. The Perfect Menard pressuremeter curve. Archives of Hydroengineering and Environmental Mechanics, 51 (4), 387-402.

  • Meyerof, G.G., 1963. Some recent research on the bearing capacity of foundations. Canadian Geotechnical Journal, 1 (1), 16-26.

  • MTA., 2003. 1/500000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritaları; Kars Paftası. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü, Ankara.

  • Terzaghi, K., 1943. Theoretical Soil Mechanics. John Wiley&Sons, New York.

  • Türk Standartları Enstitüsü (TSE)., 1997. Jeoteknik Tasarım Bölüm 3, Arazi Deneyleri Yardımıyla Tasarım (TS ENV 1997-3, Eurocode 7).

  • Özüdoğru, K., Tan, O., Aksoy, İ.H., 1988. Çözümlü problemlerler Zemin mekaniği.Birsen Yayınevi, İstanbul,160 s.

  • Van Wambeke, A., D’Henricourt, J., 1971. Courbes pressiomėtriques inverse. Mėthode d2interprėtation de Pessai pressiomėtrique. Royal Military School Publication. Bruxelles.

  • Yağız, S., Akyol, E., Sen, G., 2008. Relationship between the standart penetration test and the pressuremeter test on sandy silty clays:a case study from Denizli. Bulletin of Engineering Geology and the Environment, 67, 405-410.



  • Kayabaşı, A . (2014). Taşıma Gücü ve Oturma İncelemelerinde Menard Pressiyometre Deneyinin Uygulanması: Kuloğlu HES Regülatörü Yerinde Bir Örnek Çalışma (Kars, Türkiye) . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 38 (2) , 73-102 . DOI: 10.24232/jeoloji-muhendis

  • Kayabaşı, A . Taşıma Gücü ve Oturma İncelemelerinde Menard Pressiyometre Deneyinin Uygulanması: Kuloğlu HES Regülatörü Yerinde Bir Örnek Çalışma (Kars, Türkiye). Jeoloji Mühendisliği Dergisi 38 (2014 ): 73-102

    • İzmir Karaburun Yarımadasındaki Farklı Kireçtaşlarının Beton Agregası Olarak Değerlendirilmesi
    Hakan Elçi Necdet Türk İsmail İşintek
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Dört milyonu aşan nüfusu ile Türkiye’nin üçüncü büyük şehri olan İzmir’deki hazır beton ve çimentofabrikalarının ihtiyacını karşılayan taş ocaklarının, yerleşim alanlarına oldukça yakın olması ve oluşturduğuçevresel sorunlar nedeniyle yakın gelecekte kapatılması veya başka bir yere taşınması söz konusudur. Budurum, ileriye yönelik olarak İzmir için yeni kırma taş sahalarının belirlenmesini gerekli hale getirmiştir.İzmir’in gelecekteki agrega ihtiyacının bir kısmının Karaburun Yarımadası (İzmir) Mesozoyik yaşlıkireçtaşlarından karşılanması öngörülmektedir. Bu çalışmada Karaburun Yarımadası Mesozoyik yaşlıkireçtaşlarının fasiyes ve kimyasal özellikleri araştırılmış ve bu özelliklerinin, beton agregası olarakkullanılabilirliklerine olan etkisi değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre farklı litolojik özellikgösteren Mesozoyik yaşlı Karaburun kireçtaşlarının beton agregası olarak kullanılabilirliğini etkileyenen önemli özelliğin, kireçtaşının saflığını (bileşimsel homojenliğini) bozan ve betonda alkali silikareaksiyonuna da neden olabilen silis miktarı olduğu belirlenmiştir. Ayrıca kil minerali içerikli agregaların,beton dayanım değerini düşürdüğü gözlenmiştir.

  • Alkali Silika Reaksiyonu

  • Kireçtaşı Agregası

  • Kireçtaşı saflığı

  • Karaburun

  • Akman, S. M., 1978. Dolomit Kökenli Beton Agregalarında Alkali-Reaktivitesi Olasılığı. İTÜ Dergisi, 36 (3), 55-59

  • Akman, S. M., 1984. Beton Agregaları. Beton Semineri, D.S.İ. Yayın No: 16 15-28 Ankara.

  • Alptuna, G., 2009. Dolomit kökenli agregaların alkalikarbonat reaktivitesinin araştırılması. Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir, Yüksek Lisans Tezi, 194 s (yayımlanmamış).

  • Baradan, B., 2004. Yapı Malzemesi II. Dokuz Eylül Üniversitesi Mühendislik Fakültesi, Yayın No. 207.

  • Bell, F. G., 2006. Mühendislik Jeolojisi ve İnşaat (Çeviren K. Kayabalı, Engineering Geology and Construction, 2004). Ankara, Sistem Ofset.

  • Binal, A., 2004. Pesimum reaktif agrega içeriğinin alkali-silika reaksiyonuna etkisinin deneysel yöntemlerle araştırılması. İstanbul Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Yerbilimleri Dergisi, 17 (2), 119-128.

  • Binal, A., 2008. The determination of gel swelling pressure of reactive aggregates by ASGPM devices and a new reactive innocuous aggregate decision chart. Construction and Building Materials, 22 (1), 1–13.

  • Carlos, A., Masumu, I., Hiroaki, M., Maki, M., Takahisa, O., 2010. The effects of limestone aggregate on concrete properties. Construction and Building Materials, 24, 2363-2368.

  • Dunham, R. J., 1962. Classification of carbonate rocks according to depositional texture. In: W. E. Ham (ed.), Classification of Carbonate Rocks. American Association Petroleum Geologist, 1, 108-121.

  • Dearman, W. R., 1981. Engineering properties of carbonate rock, general report. Bulletin of the International Association of Enginering Geology, 24, 3-17.

  • Elçi, H., 2011. Karaburun Yarımadası kireçtaşlarının mühendislik jeolojisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir, Doktora tezi, 511 s.

  • Erdoğan, B., 1990. İzmir – Ankara Zonu ile Karaburun Kuşağının Tektonik İlişkisi. MTA Dergisi., No:110, 1-15.

  • Erdoğan, B., Altıner, D., Güngör, T., Özer, S., 1990. Karaburun Yarımadası’nın Stratigrafisi, MTA Dergisi, No:111, 1-22.

  • Erdoğan , M., 1996. Alkali karbonat reaksiyonunun gelişim mekanizması ve nedenleri. Mühendislik Jeolojisi Türk Milli Komitesi Bülteni, 41-47.

  • Flügel, E., 2004. Microfacies of carbonate rocks: Analysis, Interpretation and application. Berlin: Springer-Verlag, 976 p.

  • Fookes, P.G., 1980. An introduction to the influence of natural aggregates on the performance and durability of concrete. Quarterly Journal of Engineering Geology and Hydrogeology, 13 (2), 207–229.

  • Folk, R. L., 1959. Practical petrographic classifaction of limestones. American Association Petroleum Geologist, 43, 1-38.

  • French, W.J., Poole, A. B., 1974. Deleterious reactions between dolomites from Bahrain and cement paste. Cement and Concrete Research, 4, 925-937.

  • French, W. J., 1991. Concrete Petrography: a review. Quarterly Journal Engineering Geology, 24, 17-48

  • Gillott, J. E., Swenson, E. G., 1969. Mechanism of alkali carbonate reaction. Quarterly Journal Engineering Geology, 2, 7-24.

  • Gillott, J. E., 1980. Properties of aggregates affecting concrete in North America. Quarterly Journal Of Engineering Geology, 13, 289-303.

  • Güler, B., Tuğrul, A., Hasdemir, S., Şahin, S. Y., 2010. İstanbul’da üretilen farklı kökenli agregaların beton özelliklerine etkileri. Mühendislik Jeolojisi Bülteni, 30, 53-72.

  • Güngör, T., 1989. Karaburun Yarımadası Balıklıova – Barboros arasındaki bölgenin jeolojisi ve yapısal evrimi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Jeoloji Mühendisliği Bölümü, 47 s, (yayımlanmamış).

  • Güngör, T., Erdoğan, B., 2002. Tectonic significance of mafic volkanic rocks in a Mesozoic sequence of the Menderes Massif, West Turkey. International Journal of Earth Science, 91, 386 - 397.

  • Hacımustafaoğlu, R., 1999. Karaburun Yarımadası Mermerlerinin Cinsleri Üretimleri Ekonomileri ve Kapasiteleri. Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir, 120 s (yayımlanmamış).

  • Hammersly, G.P., 1989. The use of petrography in the evulation of aggregates. Concrete, 23 No:10, 29-32.

  • Hasdemir, S., 2004. Metilen mavisi deney sonuçlarının beton basınç dayanımlarına etkisi. Beton 2004 Kongresi, İstanbul, 615-622.

  • Hobbs, D.W., 1978. Expansion of concrete due to alkali-silica reaction: An explanation. Magazine of Concrete Research, 30 (105), 215-220.

  • İşintek, İ., 2002. Foraminiferal and Algal Biostratigraphy and Petrology of the Triassic to Early Cretaceous Carbonate Assembleges in the Karaburun Peninsula, (Western Turkey). Ph.D. Thesis, Natural and Applied Science of Dokuz Eylul University, 446

  • İşintek, İ., Altıner, D., Altıner Özkan, S., 2007. İzmir-Soma (Manisa) arasında yüzeyleyen Mesozoyik karbonat kütlelerinin foraminifer ve alg biyostratigrafisi ve paleocografik anlamları. Çaydag 103Y191 numaralı (TUBİTAK) proje raporu, 231 s (yayımla

  • ISSA, International Slurry Seal Association, 1989. Test Method for determination of methylene blue absorption value of mineral aggregate filler and fines, ISSA Bullettin No 145.

  • Kandall, P.S., Lynn, C.Y., Parker, F., 1998. Tests for Plastic Fines in Aggregates Related to Stripping in Asphalt Paving Mixtures. National Center of Asphalt Technology, Auburn University, Alabama, USA, Report no. 98-3, 1–20.

  • Kara, G., Tuğrul, A., Yılmaz, M., Buldum, M., 2009. Taş Ocaklarındaki Kayaç Değişimlerinin Agrega ve Beton Özelliklerine Etkisi. 5. Ulusal Kırmataş Sempozyumu, İstanbul, 107-117.

  • Katayama, T., 2004. How to Identify Carbonate Rock Reactions in Concrete. Materials Characterization, 53, 85-104.

  • Krumbein, W. C., Sloss, L. L., 1963. Stratigraphy and Sedimantation. W. H., Freeman and Co., San Francisco, 660p.

  • Lorenzi, G., Jensen, J., Wigum, B. 2001. Petrographic Atlas of The Potentially Alkali-Reactive Rocks in Europe. Geological Survey of Belgium, 2006/01 - 302, 64p.

  • McNally, G.H., 1998. Soil and Rock Construction Matrerials. E & FN Spon, London, 403 p.

  • Okay, A. I., Siyako, M., 1993. İzmir-Balıkesir arasında İzmir-Ankara Neo-Tetis Kenedinin yeni konumu. Türkiye ve Çevresinin Tektoniği- Petrol Potansiyeli (ed. S. Turgut) Ozan Sungurlu Sempozyumu Bildirileri, Ankara, 333-355.

  • Okay, A. I., Satır, M., Sıyako, M., Monıé, P., Metzger, R., Akyüz, S., 1996. Paleo- and Neo-Tethyan events in northwestern Turkey: Geologic and geochronologic constrains. In: Yin A, Harrison TM, (eds). The Tectonic Evolution of Asia. Cambridge Univer

  • Okay, A. I., Tüysüz, O., 1999. Tethyan Sutures of northern Turkey. In: Durand B., Jolivet L., Horvath, F. & Seranne M. (eds). Mediterranean Basins: Tertiary Extension within the Alpine Orogen. Geological Society of London, Special Publication (156),

  • Oates, J. A. H., 1998. Lime and Limestone, Chemistry and Technology, Production and Uses. Wenheim, Wiley-VCH, 455p.

  • Pettijohn, F. J., 1975. Sedimentary Rocks. Third edition, Harper, New York, 628p.

  • Poitevin, P., 1999. Limestone aggregate concrete, usefulness and durability. Cement and Concrete Composites, 21, 89-97.

  • Petkovsek, A., Macek, M., Pavsic, P., 2010. Fines characterization through the methylene blue and sand equivalent test: comparison with other experimental techniques and application of criteria to the aggregate quality assessment. Bulletin of Enginee

  • Qian, G., Deng, M., Thang, M., 2001. Expansion of Siliceous and Dolomitic Aggregates Lithium Hydroxide Solution, Cement and Concrete Research, 32, 763-768.

  • Qian, G., Deng, M., Lan, X., Xu, Z., Tang, M., 2002. Alkali Carbonate Reaction Expansion of Dolomitic Limestone Aggregates With Porphyrotopic Texture. Engineering Geology, 63, 17-29.

  • RILEM TC 191-ARP., 2005. Alkali-reactivity and prevention - Assessment, specification and diagnosis of alkali-reactivity AAR-5: Rapid preliminary screening test for carbonate aggregates. Material and Structures, 38, 787-792.

  • RILEM TC 106-2., 2000. Alkali Aggregate Reaction – The Ultra Accelerated Mortar –Bar Test. Material and Structures, 33, 283-293.

  • Rollings M. P., Rollings R. S., 1995. Geotechnical Materials in Construction. McGraw-Hill, London, 523p.

  • Sims, I., Sotiropoulos, P., 1983. Standard alkalireactivity testing of carbonate rocks from the Middle East and North Africa. Proceedings of the 6th International Conference, Alkalis in Concrete, Research and Practice, Copenhagen.

  • Smith, M. R., Collis, L., 2001. Aggregates: Sand, Gravel and Crushed Rock Aggregates for Construction Purposes. Geological Society, London, UK, Engineering Geology, Special Publication, 17.

  • Stapel, E. E., Verhoef, P. N. W., 1989. The use of the methylene blue adsorption test in assesing the quality of basaltic tuff rock aggregate. Engineering Geology, 26, 233-246.

  • Tosun, K., Felekoğlu, B., Baradan, B., 2006. The effect of cement alkali content on ASR susceptibility of mortars incorparating admixtures. Bulding and Environment, 42, 3444-3453.

  • TS EN 197-1., 2012. Çimento- Bölüm 1: Genel Çimentolar- Bileşim, Özellikler ve Uygunluk Kriterleri. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS 706 EN 12620 + A1., 2009. Beton Agregaları. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 933-3., 2012. Agregaların Yassılık Endeksi Tayini. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 933-4., 2009. Agregaların Geometrik Özellikleri İçin deneyler Bölüm 1: Tane Şeklinin Tayini – Şekil İndisi. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü

  • TS EN 933-8., 2012. Agregaların Geometrik Özellikleri İçin Deneyler Bölüm 8: İnce Tanelerin Tayini –Kum Eşdeğeri Tayini. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 933-9., 2010. Agregaların Metilen Mavisi Deneyi. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 1097-1., 2003. Agregaların Aşınmaya Karşı Direnci-Mikro Deval. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 1097-2., 2010. Agregaların Parçalanma Direnci-Los Angeles Deneyi. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 1097-3., 1999. Agregaların Gevşek Yığın Yoğunluğunun ve Boşluk Hacminin Tayini. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 1097-6., 2013. Agregaların Tane Yoğunluğu ve Su Emme Oranı Tayini. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 1367-1., 2009. Agregaların Termal Bozunma Özellikleri İçin Deneyler- Bölüm1: Donmaya ve Çözülmeye Karşı Direnci Tayini. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 1367-2., 2010. Agregalarda Magnezyum Sülfat Deneyi. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 1744-1., 2011. Agregaların Kimyasal Analizi- Organik Madde Tayini. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS EN 1744-5., 2008. Agregaların Kimyasal Özellikleri İçin Deneyler-Bölüm 5: Asitte Çözülebilen Klorür Tuzlarının Tayini. Ankara. Türk Standartları Enstitüsü.

  • TS 10088 EN 932-3/A1., 2006. Agregaların Genel Özellikleri İçin Deneyler - Kısım 3: Basitleştirilmiş Petrografik Tanımlama İçin İşlem ve Terminoloji.TS EN 12350-2., 2007. Beton - Taze Beton Deneyleri - Bölüm 2: Çökme (Slump) Deneyi. Ankara. Türk Stan



  • Elçi, H , Türk, N , İşintek, İ . (2014). İzmir Karaburun Yarımadasındaki Farklı Kireçtaşlarının Beton Agregası Olarak Değerlendirilmesi . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 38 (2) , 103-134 . DOI: 10.24232/jeoloji-muhendisligi-dergisi.295328

  • Elçi, H , Türk, N , İşintek, İ . İzmir Karaburun Yarımadasındaki Farklı Kireçtaşlarının Beton Agregası Olarak Değerlendirilmesi. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 38 (2014 ): 103-134

    • Kırka (Eskişehir), Bigadiç (Balıkesir) ve Emet (Kütahya) Bor Yatakları Bölgesinde Mn, Zn, Cu, Ni ve Co için Biyojeokimyasal Anomalilerin Araştırılması
    Zeynep Özdemir Semiha Zorlu Mustafa Akyildiz
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Bitkiler pek çok elementi bünyelerinde biriktirirler. Biriken bu elementlerin miktarlarının belirlenmesibiyojeokimyasal prospeksiyon açısından önemlidir. Başta Kırka (Eskişehir) olmak üzere Bigadiç(Balıkesir) ve Emet (Kütahya) bölgelerinde 14 bitki türünden, 220 bitki örneği ve yetiştikleri topraklardanörnekler alınmış ve element içerikleri belirlenmiştir. Biyojeokimyasal anomalilerin saptanması için bitkive toprak örnekleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak incelenmiştir. Zn, Cu, Ni ve Co elementleri içinbiyojeokimyasal anomaliler saptanamazken Mn için Gypsophila perfoliata L. bitki türünün (n=13, r=0.79,R²=0.62, P<0.01, dalda) belirtgen (indikatör) bitki olabileceği ve bu belirtgen bitkinin biyojeokimyasalprospeksiyonda ve çevresel izleme aracı olarak kullanılabileceği sonucuna varılmıştır. Buna ek olarakG. perfoliata L. bitki türündeki Mn değerleri ile topraktaki B, Sr, Li, Mn, Zn, Cu, Ni ve Co değerleriarasındaki inter- element ilişkileri de incelenmiştir. Bitkideki Mn ile topraktaki Mn arasında pozitif çokönemli (ÇÖ) bir ilişki saptanırken topraktaki Li ile negatif çok önemli (-ÇÖ) bir ilişki saptanmıştır

  • Biyojeokimya

  • Bor

  • Mn

  • Belirtgen bitki

  • Kırka

  • Bigadiç

  • Emet

  • Alkan, A., 1998. Farklı Tahıl Türleri ile Buğday ve Arpa Çeşitlerinin Bor Toksisitesine Dayanıklılığının Araştırılması ve Dayanıklılıkta Rol Alan Faktörlerin Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana, Doktora Tezi, 135 s (yay

  • Arslan, N., Çiçek, A., Akkan, C., 2010. Accumulation of heavy metals by earthworms in boroncontaminated area (Kırka-Eskişehir). Advances of the 4th International Oligoochaeta Taxonomy Meeting Zoology in the Middle East, Supplementum 2, 111-116.

  • Babaoğlu, M., Gezgin, S., Sade, B., Dural, H., 2004. Gypsophila sphaerocephala Fezl ex Tchihat.: A.Boron Hyperaccumulator Plant Species That May Phytoremediate Soils with Toxic B Levels. TUBİTAK. Turkish Journal of Botany, 28, 273- 278.

  • Benton, J., Jones, R., 1984. Developments in the measurement of trace metal in foods. Analytical Food Control, 157-206.

  • Bingham, F. T., 1982. Boron, In: A. L. Page, R. H. Miller and D. R. Keeney, (Eds.), Methods of Soil Analysis, Part 2, Madison, 431-447.

  • Brooks, R.R., Baker, A.J.M., Malaisse, F., 1992. Copper Flowers. National Geographic Research and Exploration, 8 (3), 338-351.

  • Brooks, R.R., Dunn, C. E., Hall, G.E.M., 1995. Biological System in Mineral Exploration and Processing. Elles Horwood Limited, 538 p.

  • Davis, P. H. (Ed.), 1965-1985. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 1-9, Universty Pres, Edinburgh.

  • Demir, E., Özdemir, Z., 2013. Kazanlı-Mersin bölgesinde Cu, Mn, Zn, Cd ve Pb için biyojeokimyasal anomalilerin incelenmesi ve çevresel ortamın yorumlanması, Jeoloji Mühendisliği Dergisi, 37 (2), 119-140.

  • Dunn, C. E., 2007. Biogeochemistry in Mineral Exploration. Handbook of Exploration and Environmental Geochemistry, Elsevier, London, V.9, 462 p.

  • Garcia- Veigas, J., Helvacı, C., 2013. Mineralogy and Sedimentology of the Miocene Göcenoluk borate deposit, Kırka district, western Anotolia, Turkey. Sedimentary Geology, 290, 85-96.Ghaderian, S.M., Baker, A. J. M., 2007.

  • Geobotanical and biogeochemical reconnaissance of the ultramafics of Central Iran, Journal of Geochemical Exploration, 92, 34-42.

  • Gök, S., Çakır, A., Dündar, A., 1979. Survey of Kırka towns and surrounding area borate deposits and other industrial minerals. Mineral Research and Exploration Institute of Turkey (MTA), Report No: 6768.

  • Helvacı, C., 1983. Minerology of the Turkish borate deposits. Geological Engineering, 17, 37-54.

  • Helvacı, C., 1984. Occurrence of rare borate-minerals: veatch. Atunellite, teruggite and cahnite in the Emet borate deposits, Turkey. Mineralium Deposite, 19, 217-226.

  • Helvacı, C., 2004. The Geological Situation and Economical importance of Turkey Borate Deposits and Borate Policy. 5. Symposium of Industrial Minerals, İzmir, 11-27.

  • Helvacı, C., Orti, F., 2004. Zoning in The Kırka borate deposit, western Turkey: primary evaporitic fractionation or diagenetic modifications. The Canadian Minerologist, 42, 1179-1204.

  • Köksoy, M., 1991. Uygulamalı Jeokimya. Hacettepe Üniversitesi Yayınları, A-64, 366 s.

  • Normandin, L., Kennedy, G., Zayed, J., 1999. Potential Of Dandelion Taraxacum Officinale As a Bioindicator of Manganese Arising From the Use of Methylcyclopentadienyl Manganese Tricarbonyl in Unleaded Gasoline. The Science of the Total Environment, 2

  • Ornella V.G., Gabbrielli R., 1987. The response of plants to heavy metals: organic asid production. Giornale Botanico Italiano, 121 (3-4), 209-212.

  • Özbek, H., Kaya, Z., Gök, M., Kaptan, H., 1993. Toprak Bilimi. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Adana, 816 s.

  • Özdemir, Z., 2003. Biogeochemical studies at the Musalı and Silifke-Anamur area in Mersin, Turkey. Geochemistry International, 41 (11), 1137-1142.

  • Özdemir, Z., 2005. Pinus brutia as a biogeochemical medium to detect iron and inc in soil analysis, chromite deposits of the area Mersin, Turkey. Chemie Der Erde-Geochemitry, 65, 79-88.

  • Özdemir, Z., 2009. Bitkilerle Madenler Bulunabilir mi? Biyojeokimyasal (Bitki Jeokimyası) prospeksiyon nedir?. Madencilik ve Yer Bilimleri Dergisi, 1/3, 14-19.

  • Özdemir, Z., 2011. Kobaltın Biyojeokimyasal prospeksiyonu için bir belirtgen Alyssum Peltarıoides Boiss Subsp. Virgatiforme (Nyar.) Dudley. İstanbul Üniversitesi Dergisi, 24 (1), 65- 75.

  • Özdemir, Z., Sağıroglu, A., 1999. Biogeochemical manganese anomalies along the Maden Çayı Valley, Maden-Elazığ. Geochemistry International, 37 (7), 673-677.

  • Özdemir, Z., Sağıroğlu, A., 2000a. Biogeochemical zinc anomalies along the Maden Çayı Valley, Maden-Elazığ, Turkey. Zeitschrift für Angewandte Geologie, 46, 218-222.

  • Özdemir, Z., Sağıroğlu, A., 2000b. Salix acmophylla Boiss, Tamarix smyrnensis Bunge and Phragmites australis (cav) Trin. ex. Stuedel as biogeochemical indicators for copper deposits in Elazığ-Turkey. Journal of Asian Earth Sciences, 18, 595-601.

  • Özdemir, Z., Demir, E., 2010. Fındıkpınarı - Erdemli / Mersin bölgesinde nikel akümülatörü bir bitki türü Alyssum murale Waldst.&Kit, Jeoloji Mühendisliği Dergisi, 34 (1), 57-70.

  • Özdemir, Z., Zorlu, S., Akyıldız, M., Yücesoy Eryılmaz., F., 2014. Determination of Indicator Plants for B in the Kırka (Eskişehir) Boron Deposit Area. International Journal of Geosciences, 5, 77-84.

  • Schroll, E. (Ed)., 1975. Anallytische Geochemie Enke Verl, Bd. I. Stuttgart, 292 p.

  • Schlesinger W.H.(Edit.), Holland H. D, Turekıan K. K, 2006. Biogeochemistry. Treatise on geochemistry,Vol. 8, Elsevier, London 702 p.

  • Sümbüloğlu, K., Sümbüloğlu, V., 1995. Biyoistatistik. 6. Baskı, Özdemir Yayıncılık, Ankara, 269 s.

  • Turan, H., Özdemir, Z., Zorlu, S., 2006. Çiftehan (Ulukışla-Niğde) bölgesinin Cu, Zn, Fe, Mn ve Ni için biyojeokimyasal anomalilerin araştırılması. İstanbul Üniversitesi Yerbilimleri Dergisi, 19 (2), 131-140.



  • Özdemir, Z , Akyıldız, M . (2014). Kırka (Eskişehir), Bigadiç (Balıkesir) ve Emet (Kütahya) Bor Yatakları Bölgesinde Mn, Zn, Cu, Ni ve Co için Biyojeokimyasal Anomalilerin Araştırılması . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 38 (2) , 135-149 . DOI: 10.2423

  • Özdemir, Z , Akyıldız, M . Kırka (Eskişehir), Bigadiç (Balıkesir) ve Emet (Kütahya) Bor Yatakları Bölgesinde Mn, Zn, Cu, Ni ve Co için Biyojeokimyasal Anomalilerin Araştırılması. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 38 (2014 ): 135-149

    • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle