Jeoloji Münendisliği Dergisi
Jeoloji Mühendisliği Dergisi

Jeoloji Mühendisliği Dergisi

2011 ARALIK Cilt 35 Sayı 2
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Antalya İli Yerleşim Alanının Depremselliğinin Araştırılması
Nihat Dipova Bülent Cangir
PDF Olarak Görüntüle

ÖZ: Antalya’nın nüfusu iç göçlerle yüksek oranda artmakta, buna ek olarak da her yıl milyonlarca gezginAntalya’yı ziyaret etmektedir. Antalya il merkezi 2. derece deprem bölgesi içindedir. Sismik etkinliğinyoğun olduğu batı kesimler ise 1. ve 2. derece deprem bölgesinde yer almaktadır. Bunlara yapı kalitesininyetersizliği ve zayıf zeminlerin bulunması da eklendiğinde Antalya’nın depremselliği ilgi konusuolmaktadır. Bu çalışmada, Antalya il merkezinin depremselliğinin incelenmesi amacıyla Antalyaçevresindeki sismotektonik bölgelerde 1900 - 2010 yılları arasında gerçekleşen depremler dikkate alınarak,istatistiksel yöntemlerle tehlike analizi gerçekleştirilmiştir. Antalya il merkezi “Isparta Açısı”nın içkesiminde yer almakta ve bu tektonik yapının bileşenleri olan fayların neden oldukları depremlerdenetkilenmektedir. Antalya çevresindeki sismotektonik bölgeler için “a” parametresi 5.61 – 6.77 arasında,“b” parametresi ise 0.86 – 1.06 arasında değişmektedir. Antalya’yı merkez kabul eden 100 km yarıçaplıdairesel alan içinde 5 büyüklüğünde bir depremin 10 yıl içinde meydana gelme olasılığı % 71’dir. En az6.5 büyüklüğündeki bir depremin 50 yıl içinde % 15 olasılıkla meydana gelebileceği anlaşılmaktadır.Azalım ilişkileri uygulanarak Antalya ilinde ana kayada gerçekleşebilecek en büyük yatay yer ivmesinin0.1g civarında olacağı tahmin edilmiştir. Yumuşak zeminler için büyütme sonucunda ise bu değer dahabüyük değerlere ulaşabilecektir. Antalya’daki zayıf zeminli bölgeler için büyütme ve sıvılaşmahesaplarının, başka bir çalışmada ayrıntılı olarak çalışılması gereği ortaya çıkmıştır. Antalya’da mevcutyapıların depreme karşı dayanıklılıklarının incelenmesine dönük bir çalışma başlatılmadan önce,zeminlerin depremsellik davranışları ile ilgili tüm bilgilerin bir mikro-bölgelendirme çalışması hâlindetamamlanmış olması gerekmektedir. 

  • Antalya

  • Azalım ilişkisi

  • Depremsellik

  • En büyük yatay yer ivmesi

  • Sismotektonik

  • Akay, E., Uysal S., Poisson, A., Cravatte, J., Muller, C., 1985. Antalya neojen havzasının stratigrafisi. TJK Bülteni, 28, 105-119.

  • Aksu, A. E., Hall, J., Yaltırak, C., 2009. Miocenerecent evolution of Anaximander Mountains and Finike Basin at the junction of Hellenic and Cyprus Arcs, Eastern Mediterranean. Marine Geology, 258 (1-4), 24-47.

  • Ambraseys, N.N., Finkel, C.F., 1995. The Seismicity of Turkey and Adjacent Areas, a Historical Review. Eren Yayıncılık, İstanbul, 1500-1800.

  • Blumenthal, M.M., 1963. Le systeme structural du Taurus sud Anatolies. Bulletin De La Societe Geologique De France, In: Livre a Memoire de Professor P. Fallot. Mem. Soc. Geol. Fr. 1, 2, 611–662.

  • Borcherdt, R.D., Wentworth, C.M., Janssen, A., Fumal, T., Gibbs, J., 1991. Methodology for predictive GIS mapping of special study zones for strong ground shaking in the San Francisco Bay region. Proc. 4th International Conference On Seismic Zonation

  • Cornell, C. A., 1968. Engineering seismic risk analysis. Bulletin of the Seismological Society of America, 58, 1583-1606.

  • Demirtaş, R., Yılmaz, R., 1996. Türkiye’nin Sismotektoniği. Bayındırlık ve İskân Bakanlığı Yayınları, Ankara, 915 s.

  • Deniz, A., Yücemen, M.S., 2005. Antalya yöresi için deprem tehlikesinin stokastik yöntemler ile tahmini. Antalya Yöresinin İnşaat Mühendisliği Sorunları Kongresi, 22-25 Eylül 2005, Antalya

  • Duggan, P.M.T., 2011. Antalya’nın Gizli Tarihi, 2300 Yıl İçerisinde Bölgede Yaşanan Depremlerin ve Vebaların Kronolojisi. Odin Yayıncılık, İstanbul.

  • Dumont, J.F., Kerey, E., 1975. Kırkkavak fayı: Batı Toroslar ile Köprüçay baseni sınırında kuzeygüney doğrultu atımlı fay. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bülteni, 18 (1), 59-62.

  • Dumont, J. F., Uysal, Ş., Şimşek, S., Karamanderesi, H., Letouzey, J.,1979. Güney batı Anadolu`daki grabenlerin oluşumu. MTA Enstitüsü Dergisi, 92, 7-17.

  • Erdik, M., Biro, Y., Onur, T., Sesetyan, K., Birgören, G., 1999. Assessment of earthquake hazard in Turkey and neighboring regions - GSHAP, Annali di Geofisica, 42, 6.

  • Garcia-Mayordomo, J., Faccioli, E., Paolucci, R., 2004. Comparative study of the seismic hazard assessments in european national seismic codes. Bulletin of Earthquake Engineering, 2, 51-73.

  • Glover, C., Robertson, A.H.F., 1998. Neogen intersection of the Aegean and Cyprus arcs: extensional and strike-slip faulting in the Isparta Angle, SW Turkey. Tectonophysics 298, 103- 132.

  • Gutenberg, B., Richter, C.F., 1944. Frequency of earthquakes in California. Bulletin of the Seismological Society of America, 34, 185–188.

  • IOC International Oceanographic Commission, 1981. International bathymetric chart of the Mediterranean (1:1.000.000 scale). Head Department of Navigation and Oceanography, Leningrad, USSR.

  • Joyner, W.B., Fumal, T.E., 1984. Use of measured shearwave velocity for predicting geologic and site effects on strong ground motion. Proceedings of 8th World Conference on Earthquake Engineering, 2, 777-783.

  • Kalkan, E., Gülkan, P., 2004. Site-dependent spectra derived from ground motion records in Turkey, Earthquake Spectra, Volume 20, Number 4, November 2004.

  • Kayabalı, K., 1995. Sismik tehlike analizi: Teori ve uygulama, Jeoloji Mühendisliği, 46, 28-43.

  • Koçyiğit, A., 1984. Güneybatı Türkiye ve yakın dolayında levha içi yeni tektonik gelişim. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 27, 1-16.

  • Koçyiğit, A., Akyol, E., Bozkurt, B., Beyhan, A., 1997. Antalya Körfezi karasal çöküntüsünün neotektonik özellikleri, depremselliği ve daha önceki denizaltı çalışmaları ile karşılaştırılması. Tübitak Proje No: YDABÇAG-437/G

  • Lomnitz, C., 1966. Statistical prediction of earthquakes. Reviews of Geophysics, 4, 377- 393.

  • Midorikawa, S., 1987. Prediction of isoseismal map in the Kanto plain due to hypothetical earthquake. Journal of Structural Engineering, 33 (B), 43-48.

  • Özhan, G., 2004. Antalya Körfezi jeolojik ve tektonik özellikleri. Antalya’nın Jeolojisi ve Doğal Afet Konferansları, 2-3 Aralık 2004, Antalya.

  • Poisson, A., Yağmurlu, F., Bozcu, M., Şentürk, M., 2003. New insights on the tectonic setting and evolution around the apex of the Isparta Angle (SW Turkey). Geol. J. 38: 257-282.

  • Reiter, L., 1990. Earthquake hazard analysis. Columbia University Press, New York, 245 p.

  • Schwartz, D. P., Coppersmith, K. J., 1984. Fault behavior and characteristic earthquakes: Examples from Wasatch and San Andreas fault zones. Journal of Geophysical Research, 89, 5681-5698.

  • Şaroğlu, F., Emre, Ö., Boray, A., 1987. Türkiye`nin aktif fayları ve depremsellikleri. MTA Rapor no: 8174, 394 s (yayınlanmamış).

  • Şenel, M., 1997. 1:100.000 Türkiye Jeoloji Haritası, Antalya L11 Paftası. MTA Yayınları, Ankara.

  • Tan, O., Tapırdamaz, M.C., Yörük, A., 2008. The earthquake catalogues for Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 17, 405–418.

  • Ten Veen, J.H., Woodside, J., Zitter, T.A.C., Dumont, J., Mascle, J., Volkonskaia, A., 2004. Neotectonic evolution of the Anaximander Mountains at the junction of the Hellenic and Cyprus arcs. Tectonophysics. 391 (1-4), 35-65.

  • Ulusay, R., Tuncay., E., Sönmez, H., Gökçeoğlu, C., 2004. An attenuation relationship based on Turkish strong motion data and isoacceleration map of Turkey. Engineering Geology, 74, 265– 291

  • Yağmurlu, F., Savaşcın, Y., Ergun, M., 1997. Relation of alkaline volcanism and active tectonism within the evolution of Isparta Angle, SWTurkey. The Journal of Geology, 105, 717-728.

  • Yağmurlu, F., Şentürk, M., 2005. Güneybatı Anadolu`nun güncel tektonik yapısı. Türkiye Kuvaterner Sempozyumu V, İTÜ Avrasya Yer Bilimleri Enstitüsü, 02-03 Haziran 2005, 55-61, İstanbul.

  • Yeats, R.S., Sieh, K., Allen, C.R., 1997. The geology of earthquakes. Oxford University Press.

  • Yıldırımlı, Ç., 2008. Türkiye için topoğrafik etkiyi de içeren eş ivme haritasının geliştirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Yüksek lisans tezi.

  • Yücemen, M. S., 2008. Deprem tehlikesinin tahmininde olasılıksal yöntemler (14. Bölüm), binalar için deprem mühendisliği temel ilkeleri. (Editörler: Erdem Canbay, Uğur Ersoy, Güney Özcebe, Haluk Sucuoğlu, S. Tanvir Wasti) Bizim Büro Basımevi, Ankara.



  • Dipova, N , Cangir, B . (2011). Antalya İli Yerleşim Alanının Depremselliğinin Araştırılması . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 35 (2) , 93-114 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jmd/issue/28179/295887

  • Dipova, N , Cangir, B . Antalya İli Yerleşim Alanının Depremselliğinin Araştırılması. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 35 (2011 ): 93-114

  • Ayrışma Özelliklerinin Elektriksel Özdirenç Tomografisi (EÖT) Yöntemi Yardımı İle Karşılaştırılması
    Ömer Ündül Atiye Tuğrul İ.halil Zarif
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Kayaçların ayrışma dereceleri ve derinlikleri, mühendislik çalışmalarının maliyetini, etkinliğini vedevamlılığını etkileyen önemli jeo-mühendislik özelliklerdendir. Ayrışma özellikleri temel, şevi tünel vb.çalışmaların ön araştırmaları sırasında belirlenmelidir. Ayrışmanın tek türlü olmamasından ve yönlere görefarklılık göstermesinden dolayı, yeraltının gerçeğe en yakın şekilde tanımlanabilmesi için fazla sayıdasondaja ihtiyaç duyulmaktadır. Pek çok çalışmada, sondaja göre daha geniş alanların, daha hızlı ve daha azmasraflı olarak tanımlanabilmesi ve bu alanlar hakkında bilgi toplanabilmesi için Elektriksel ÖzdirençTomografisi (EÖT) Yöntemi kullanılmaktadır. Bu özellikleri nedeniyle EÖT Yöntemi’nin, Bursabölgesinde yüzeylenen piroksenit ve dunitlerin ayrışma özelliklerinin tespitinde kullanılabilirliğiaraştırılmıştır. EÖT çalışmaları üç hat boyunca gerçekleştirilmiştir. Bunlardan iki tanesi dunitlerin birtanesi ise piroksenitlerin üzerindedir. Çalışma alanında yapılan yüzey gözlemleri sonucunda, dunitlerinayrışmamış seviyeden, tamamen ayrışmış seviyeye kadar; piroksenitlerin ise az ayrışmış seviyeden,tamamen ayrışmış seviyeye kadar olduğu saptanmış, bu ayrışma seviyeleri üzerinde seçilen kesitgüzergâhlarında yapılan EÖT ölçümleri ile yüzey gözlem sonuçları ve laboratuvar verilerikarşılaştırılmıştır. EÖT çalışmaları sırasında, Wenner dizilimleri ile dipol-dipol dizilimleri denenmiştir.Elde edilen veriler 2B ters çözüme tabi tutularak elektriksel yapı modelleri oluşturulmuştur. Bu modeller,dunit ve piroksenitlerin mühendislik özelliklerinin ayrışmaya bağlı değişimleri ile birliktedeğerlendilmiştir. Yapılan değerlendirmeler sonucunda, Wenner diziliminin, özellikle dunitlerin ayrışmaözelliklerinin belirlenmesinde, kullanılabilir sonuçlar verdiği ortaya konmuştur. 

  • Ayrışma

  • Dunit

  • Elektriksel özdirenç tomografisi (EÖT)

  • Orhaneli

  • Piroksenit

  • ANON, 1995. The description and classification of weathered rocks for engineering purposes. Quaterly Journal of Engineering Geology, 28, 207-242.

  • Barker, R., Rao, T.V., Thangarajan, M., 2001. Delineation of contaminant zone through electrical imaging technique. Current Science, 81 (3), 277–283.

  • Beauvais, A., Ritz, M., Parisot, J.-C., Bantsimba, C., Dukhan, M., 2004. Combined ERT and GPR methods for investigating two-stepped lateritic weathering system. Geoderma 119, 121–132.

  • Cavinato, G.P., Di Luzio, E., Moscatelli, M., Vallone, R., Averardi, M., Valente, A., Papale, S., 2006. The new Col di Tenda tunnel between Italy and France: integrated geological investigations and geophysical prospections for preliminary studies on

  • Ceryan, S., 2008. New chemical weathering indices for estimating th mechanical properties of rocks: A case study from the Kürtün Granodiorite, NE Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 17, 187-207.

  • Chandra, S., Dewandel, B., Dutta, S., Ahmed, S., 2010. Geophysical model of geological discontinuities in a granitic aquifer: Analyzing small scale variability of electrical resistivity for groundwater occurrences. Journal of Applied Geophysics, 71,

  • Cosenza, P., Marmet, E., Rejiba, F., Cui, Y.J., Tabbagh, A., Charlery, Y., 2006. Correlations between geotechnical and electrical data: a case study at Garchy in France. Journal of Applied Geophysics, 60, 165–178.

  • Dahlin, T., Bjelm, L., Svensson, C., 1999. Use of electrical imaging in site investigations for a railway tunnel through the Hallandsås Horst, Sweden. Quarterly Journal of Engineering Geology, 32, 163–172

  • Dahlin, T., Owen, R., 1998. Geophysical investigations of alluvial aquifers in Zimbabwe. Proceedings of the 4th EEGS Meeting. Barcelona, 14– 17 September 1998, 151–154.

  • Danielsen, B.E., Dahlin, T., 2009. Comparison of geoelectrical imaging and tunnel documentation at the Hallandsås Tunnel, Sweden. Engineering Geology, 107, 118–129.

  • Diamantis, K., Gartzos, E., Migiros, G., 2009. Study on uniaxial compressive strength, point load strength index, dynamic and physical properties of serpentinites from Central Greece: Test results and empirical relations. Engineering Geology, 108, 19

  • Drahor, M.G., Göktürkler, G., Berge, A.M., Kurtulmus, T.Ö., 2006. Application of electrical resistivity tomography technique for investigation of landslides: a case from Turkey. Environmental Geology, 50, 147–155.

  • Emre, H., 1986. Orhaneli ofiyolitinin jeolojisi ve petrolojisi. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Doktora Tezi, 165 s (yayımlanmamış).

  • Ganerød, G.V., Rønning, J.S., Dalsegg, E., Elvebakk, H., Holmøy, K., Nilsen, B., Braathen, A., 2006. Comparison of geophysical methods for subsurface mapping of faults and fracture zones in a section of the Viggja road tunnel, Norway. Bulletin of Eng

  • Gay, D.A., Morgan, F.D., Vichabian, Y., Sogade, J.A., Reppert, P., Wharton, A.E., 2006. Investigations of andesitic volcanic debris terrains: Part 2 — Geotechnical. Geophysics 71, B9–B15.

  • Giao, P.H., Weller, A., Hien, D.H., Adisornsupawat, K., 2008. An approach to construct the weathering profile in a hilly granitic terrain based on electrical imaging. Journal of Applied Geophysics, 65, 30–38.

  • Godio, A., Strobbia, C., Bacco, G., 2006. Geophysical characterisation of a rockslide in an alpine region. Engineering Geology, 83, 273– 286.

  • Gökçeoğlu, C., Zorlu, K., Ceryan, S., Nefeslioglu, H.A., 2009. A comparative study on indirect determination of degree of weathering of granites from some physical and strength parameters by two soft computing techniques. Materials Characterization,

  • Griffiths, D.H., Barker, R.D., 1993. Twodimensional resistivity imaging and modelling in areas of complex geology. Journal of Applied Geophysics, 29, 211–226.

  • ISRM, 1981. Rock Characterization, Testing and Monitoring: ISRM Suggested Methods. Pergamon, Oxford. 211 p.

  • Kılıç, R., 1999. A unified alteration index (UAI) for mafic rocks. Environmental and Engineering Geosciences, 4, 475–483.

  • Kılıç, R., Ulamış, K., Kadıoğlu, Y.K., Yurdakul, M., 2010. Bolu civarındaki metakristalin kayaçların ayrışma derecesinin incelenmesi. Mühendislik Jeolojisi Türk Milli Komitesi Bülteni, 30, 17-34.

  • Loke, M.H., 2000. Electrical imaging surveys for environmental and engineering studies, a practical guide to 2-D and 3-D surveys. Unpublished short training course lecture notes, Geotomo software, Penang, Malaysia, 65 p.

  • Loke, M.H., Barker, R.D., 1996. Rapid least-squares inversion of apparent resistivity pseudosections using a quasi-Newton method. Geophysical Prospecting, 44, 131–152.

  • Orhan, M., Işık, N.S., Topal, T., Özer, M., 2006. Effect of weathering on the geomechanical properties of andesite, Ankara-Turkey. Environmental Geology, 50 (1), 85-100.

  • Özkoçak, O., 1969. Etude géologique du massif ultrabasique d’Orhaneli et da sa proche bordure (Bursa - Turquie). These de Doctorat, Univ. de Paris, 181 p.

  • Sudha, K., Israil, M., Mittal, S., Rai, J., 2009. Soil characterization using electrical resistivity tomography and geotechnical investigations. Journal of Applied Geophysics, 67, 74–79.

  • Tuğrul, A., Zarif, İ.H., 2000. Engineering aspects of limestone weathering in Istanbul, Turkey. Bulletin of Engineering Geology and the Environment, 58 (3), 191–206.

  • Ündül, Ö., 2007. Ayrışmanın Çınarcık barajı göl alanındaki (Bursa) ultramafik kayaçların mühendislik özelliklerine etkisi. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Doktora Tezi, 141 s (yayımlanmamış).

  • Ündül, Ö., Tuğrul, A., 2010. Ayrışmanın dünit ve diyoritin mühendislk özelliklerine etkisi. Mühendislik Jeolojisi Türk Milli Komitesi Bülteni, 30, 73-94.



  • Ündül, Ö , Tuğrul, A , Zarif, H . (2011). Ayrışma Özelliklerinin Elektriksel Özdirenç Tomografisi (EÖT) Yöntemi Yardımı İle Karşılaştırılması . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 35 (2) , 115-132 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jmd/issue

  • Ündül, Ö , Tuğrul, A , Zarif, H . Ayrışma Özelliklerinin Elektriksel Özdirenç Tomografisi (EÖT) Yöntemi Yardımı İle Karşılaştırılması. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 35 (2011 ): 115-132

  • Farklı Ayrışma Derecesine Sahip Kaya Kütlelerinin Kazılabilirlik Özellikleri: Gümüşhane Granitoyidi Örneği, Gümüşhane, KD Türkiye
    Selçuk Alemdağ Ayberk Kaya Zülfü Gürocak Serhat Dağ
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Kayaların kazılabilirlik özelliklerini belirlemek amacıyla yapılacak çalışmalar kazı maliyeti açısından mühendislik projelerinin uygulanabilirliğine katkı sağlamaktadır. Bu çalışmada, Gümüşhane ve yakın yöresinde yüzeylenen Erken Karbonifer yaşlı Gümüşhane Granitoyidi’nin kazılabilirlik özellikleri incelenmiştir. İlk olarak, dört faklı alan seçilmiş ve bu alanlardaki kaya kütleleri ISRM tanımlama kriterleri esas alınarak ayrışma derecelerine göre gruplandırılmıştır. Bu çalışmalar sonucunda 1, 2 ve 3 numaralı alanlardaki kaya kütlelerinin orta derecede ayrışmış, 4 numaralı alandaki kaya kütlesinin ise ileri derecede ayrışmış kaya sınıfında olduğu tespit edilmiştir. İkinci aşamada, eklemlerin mühendislik özellikleri ve kaya malzemesinin jeomekanik özellikleri belirlenmiştir. Sonraki aşamada ise kaya kütlelerinin RMR89, Q veGSI değerleri belirlenmiş ve kazılabilirlik açısından sınıflandırılmıştır. Yapılan sınıflamalara göre, orta derecede ayrışmış kaya kütleleri “sökülebilir”, ileri derecede ayrışmış kaya kütlesi ise “kazılabilir”özelliktedir. İnceleme alanlarında yapılan kazı çalışmalarında orta derecede ayrışmış kaya kütlelerinin hidrolik kırıcı kullanılarak söküldüğü, ileri derecede ayrışmış kaya kütlelerinin ise kepçe kullanılarak kazıldığı tespit edilmiştir. Son aşamada ise bulunan sonuçlar ile uygulanan kazı yöntemleri karşılaştırılmıştır. Bu sonuçlara göre, Tsiambaos ve Saroglou (2009) tarafından önerilen kazı yöntemleri,yerinde yapılan kazı çalışmaları ile tamamen örtüşmektedir.

  • Ayrışma derecesi

  • Gümüşhane granitoyidi

  • Kazılabilirlik sınıflama sistemler

  • Abdullatif, O.M., Cruden, D.M., 1983. The relationship between rock mass quality and ease of excavation. Bulletin of the International Association of Engineering Geology, 28, 183- 187.

  • Atkinson, T., 1971. Selection of open-pit excavating and loading equipment. Transactions of the Institution of Mining and Metallurgy, 80, A101-129.

  • Bailey, A.D., 1975. Rock types and seismic velocities versus rippability. Highway Geology Symposium, Proceedings, 26, 135-142.

  • Barton, N., Grimstad, E., 1994. The Q-System following twenty years of application in NTM support selection. 43rd Geomechanic Colloquy, Felsbau, Salzburg, 6 (94), 428-436.

  • Bieniawski, Z.T., 1989. Engineering Rock Mass Classifications. Wiley, New York, 238 p.

  • Bozdağ, T., 1988. Indirect rippability assessment of coal measure rocks. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Yüksek Lisans Tezi, 86 s (yayımlanmamış).

  • Ceylanoğlu, A., Gül, Y., Akın A., 2007. Kazılabilirlik ve riperlenebilirlik sınıflama sistemlerinin incelenmesi ve yeni bir sınıflama sisteminin önerilmesi. Madencilik Dergisi, 46 (2), 13-26.

  • Franklin, J.A., Broch, E., Walton, G., 1971. Logging the mechanical character of rock. Transactions of the Institution of Mining and Metallurgy, 80, A1-9.

  • Gürocak, Z., Alemdağ, S., Zaman, M.M., 2008. Rock slope stability and excavatability assessment of rocks at the Kapıkaya dam site, Turkey. Engineering Geology, 96, 17-27.

  • ISRM (International Society for Rock Mechanics)., 1981. Rock Characterization, Testing and Monitoring. International Society of Rock Mechanics Suggested Methods, Pergamon Press, Oxford, 211 p.

  • ISRM (International Society for Rock Mechanics)., 1985. Suggested method for determining point load strength. International Journal of Rock Mechanics and Mining Sciences and Geomechanics Abstracts, 22 (2), 53-60.

  • Kandemir, R., 2004. Gümüşhane ve yakın yöresindeki Erken-Orta Jura yaşlı Şenköy Formasyonu’nun çökel özellikleri ve birikim koşulları. Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon, Doktora Tezi, 272 s (yayımlanmamış).

  • Karpuz, C., 1990. A classification system for excavation of surface coal measures. Mining Science and Technology, 11, 157-163.

  • Kaya, A., Bulut, F., Alemdağ, S, 2011. Applicability of excavatability classification systems in underground excavations: A case study. Scientific Research and Essays, 6 (25), 5331- 5341.

  • Ketin, İ., 1966. Anadolu’nun tektonik birlikleri. Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü Dergisi, 66, 20-34.

  • Kirsten, H.A.D., 1982. A classification system for excavation in natural materials. The Civil Engineering in South Africa, 24, 293–308.

  • Palmström, A., 2005. Measurements of and correlations between block size and rock quality designation (RQD). Tunnels and Underground Space Technology, 20, 362-377.

  • Paşamehmetoğlu, A.G., Karpuz, C., Müftüoğlu, Y., Özgenoğlu, A., Bilgin, A., Ceylanoğlu, A., Bozdağ, T., Toper, Z., Dinçer, T., 1988. TKİ dekapaj ihale panoları için makina parkı seçimi, maliyet analizi ve birim maliyetin (TL/m3) saptanması, Jeoteknik

  • Pettifer, G.S., Fookes, P.G., 1994. A revision of the graphical method for assessing the excavatability of rock. Quarterly Journal of Engineering Geology, 27, 145–164.

  • Priest, S.D., Hudson, J.A., 1976. Discontinuity spacing in rock. International Journal of Rock Mechanics and Mining Sciences and Geomechanics Abstracts, 13, 135-148.

  • Scoble, M.J., Müftüoğlu, Y.V., 1984. Derivation of a diggability index for surface mine equipment selection. Mining Science and Technology, 1, 305-322.

  • Singh, R.N., Denby, B., Eğretli, İ., Pathan, A.G., 1986. Assessment of ground rippability in opencast mining operations. University of Nottingham Mining Department Magazine, 38, 21-34.

  • Smith, H.J., 1986. Estimating rippability of rock mass classification. The 27th U.S. Symposium on Rock Mechanics, Proceedings, University of Alabama, 443-448.

  • Sönmez, H., Ulusay, R., 2002. A discussion on the Hoek-Brown failure criterion and suggested modifications to the criterion verified by slope stability case studies. Hacettepe Üniversitesi Yerbilimleri Dergisi, 26, 77-99.

  • Topuz, G., Altherr, R., Schwarz, W.H., Dokuz, A., Meyer, H.P., 2007. Variscan amphibolite-facies rocks from the Kurtoğlu metamorphic complex, Gümüşhane area, Eastern Pontides, Turkey. International Journal of Earth Sciences, 96, 861– 873.

  • Tsiambaos, G., Saroglou, H., 2009. Excavatability assessment of rock masses using the Geological Strength Index (GSI). Bulletin of Engineering Geology and the Environmental, 69 (1),13-27.

  • Weaver, J.M., 1975. Geological factors significant in the assessment of rippability. The Civil Engineering in South Africa, 17 (12), 313-3



  • Alemdağ, S , Kaya, A , Gürocak, Z , Dağ, S . (2011). Farklı Ayrışma Derecesine Sahip Kaya Kütlelerinin Kazılabilirlik Özellikleri: Gümüşhane Granitoyidi Örneği, Gümüşhane, KD Türkiye . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 35 (2) , 133-150 . Retrieved from

  • Alemdağ, S , Kaya, A , Gürocak, Z , Dağ, S . Farklı Ayrışma Derecesine Sahip Kaya Kütlelerinin Kazılabilirlik Özellikleri: Gümüşhane Granitoyidi Örneği, Gümüşhane, KD Türkiye. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 35 (2011 ): 133-150

  • Sarıgöl Fay Zonu Boyunca Meydana Gelen Deformasyonların Nedenleri Üzerine Bir Araştırma
    Mehmet Yalçin Koca Hasan Sözbilir Bora Uzel
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Bu çalışmada, Sarıgöl Fay Zonu boyunca gözlenen yüzey deformasyonları incelenmiştir. Sarıgölkasabası, Gediz Grabeni’nin güneydoğu ucunda yer alır. Çalışma alanında yüzlek veren birimler, alttanüste doğru, Menderes Masifi’ne ait metamorfik kayalar, Pliyo–Pleyistosen yaşlı Asartepe formasyonu veHolosen yaşlı alüvyonlardır. Asartepe formasyonu zayıf çimentolanmış kırıntılı kayaçlardan oluşmaktadırve metamorfik kayaçları uyumsuzlukla örtmektedir. Haritalanan faylar, Sarıgöl alanını üç bloğa ayırır.Sarıgöl yerleşim alanını kat eden faylardan biri (Sarıgöl Fayı) kanallarda, asfalt yolda ve evlerinduvarlarında deformasyonlara neden olmuştur. 2000 yılında Sarıgöl Fayı’nın yüzey deformasyonuboyunca meydana gelen düşey yer değiştirme miktarları 20 – 45 cm olarak ölçülmüştür. 2010 yılında aynıhatta ölçülen yer değiştirme miktarları 1.00 – 1.25 m’dir. Çalışmada, on yıllık dönem içinde meydanagelmiş olan 60 – 85 cm’lik ilave oturmaların nedenleri araştırılmıştır. Listrik-normal büyüme fayı olaraktanımlanan Sarıgöl Fayı’nın düşen bloğu üzerinde gelişen fay cebinde, zemin tabakaları fayın konveksşekilli aynasına doğru eğimlidir. Bu cepte, yüzeyden itibaren 9.0 – 11.5 m derinliğinde, geçirimsizözellikte, CH-tipi killer ve bu kil seviyesinin üzerinde de silt ve kum tabakaları yer almaktadır. Fayınaynası ve geçirimsiz kil tabakası üzerinde yer alan üçgende, aşırı yağışlar sonrasında yüzey sularıbirikmektedir. Listrik faya doğru eğim kazanmış kumlu zeminlerin yağışlar sonrasında su ve eğimin etkisiile borulanarak fay açıklığından kaçtığı tahmin edilmektedir. Açıklık oluşumu, konveks fay yüzeyindedüşen fay bloğunun dönme hareketiyle açıklanmıştır. Diğer taraftan, su seviyesi düşümü her metredeyaklaşık 1 ton/m2’lik fazladan bir gerilme oluşturmuş ve normal konsolide olmuş killi zeminler yenidenkonsolidasyona uğramıştır. 2000 – 2010 yılları arası kuraklık problemi ve aşırı su çekimine bağlı olarakyeraltısu seviyesinin düşümüyle gelişen alansal oturmalar (sübsidans) ve sismik aktiviteyle fay bölgesiboyunca meydana gelen düşey yer değiştirmeler, bu çalışmada ayrıntılı olarak incelenmiştir. 

  • Gediz grabeni

  • Güncel deformasyon

  • Listrik normal fay

  • Mühendislik jeolojisi

  • Sarıgöl

  • Arpat, E., Bingöl, E., 1970. Ege Bölgesi graben sisteminin gelişimi üzerine düşünceler. Maden Tetkik ve Arama Estitüsü Dergisi, 73, 1-9.

  • ASTM D 2435-96, 2003. Standart test medhod for one-dimensional consolidation porperties of soils. Annual Book of ASTM Standarts: 04.08, West Conshocken, 238–247.

  • Aytekin, M., 2000. Deneysel Zemin Mekaniği. Akademi Yayınevi, Trabzon, 264 s.

  • Bowles, J. E., 1998. Foundation Analysis and Design (2nd edition). McGraw-Hill, New York, 1175 p.

  • Koca, M. Y., Kıncal, C., 2001. The geotechnical properties of the Sarıgöl province (Manisa, Turkey). 4th International Symposium on Eastern Mediterranean Geology, Isparta, Turkey, 21-25 May, Proceedings, 463–480. http://www.koeri.boun.edu.tr/ Kandill

  • Koca, M. Y., Sözbilir, H., Özer, S. ve Kıncal, C., 2000. Manisa ili Sarıgöl ilçesi yerleşim alanına ait jeolojik etüt raporu. Dokuz Eylül Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi Jeoloji Mühendisliği Bölümü, Araştırma Raporu.

  • Sarıgöl Gazetesi, 2010. Aylık bağımsız gazete. Sarıgöl, 154-155, s. 9.

  • Seyitoğlu, G., Scott, B. C., 1991. Late Cenozoic crustal extension basin formation in West Turkey. Geological Magazine, 128, 155-166.

  • Temiz, H., Gürsoy, H., Tatar, O., 1998. Kinematic of late Pliocene-Quarternary normal faulting in the southeastern end of the Gediz Graben, Western Anatolia, Turkey. International Geology Review, 40, 638-646.

  • Tokimatsu, K., 1988. Penetration test for dynamic problems. Penetration Testing. ISOPT-1, De Ruiter (Ed.), Balkema, Rotterdam, 117-136.

  • Wroth, C. P., Wood, D. M., 1978. The correlation of index properties with some basic engineering properties of soils. Canadian Geotechnical Journal, 15 (2), 137-145.



  • Koca, Y , Sözbilir, H , Uzel, B . (2011). Sarıgöl Fay Zonu Boyunca Meydana Gelen Deformasyonların Nedenleri Üzerine Bir Araştırma . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 35 (2) , 151-174 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jmd/issue/28179/29590

  • Koca, Y , Sözbilir, H , Uzel, B . Sarıgöl Fay Zonu Boyunca Meydana Gelen Deformasyonların Nedenleri Üzerine Bir Araştırma. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 35 (2011 ): 151-174

  • 23 Ekim 2011 Tabanlı-Van Depreminin Sismik Jeomorfolojisi ve Doğu Anadolu’daki Aktif Tektonik Yapılarla Olan İlişkisi
    Çağlar Özkaymak Hasan Sözbilir Erdin Bozkurt Ramazan Kadir Dirik Tamer Topal Hüseyin Alan Dündar Çağlan
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Bu çalışma, 23 Ekim 2011 tarihinde meydana gelen Tabanlı-Van (M = 7.2) depreminin bölgenin aktiftektoniği içerisindeki konumunu açıklamayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda Tabanlı-Van depremindensonra arazi çalışmaları yapılmış, depremle ilişkili deformasyon yapıları incelenmiş ve arazi gözlemlerindenelde edilen veriler ile Van ili ve çevresiyle ilgili olarak daha önce yapılmış aktif tektonik çalışmalarıkarşılaştırılarak değerlendirmeye gidilmiştir. Deprem sırasında veya hemen sonrasındayeryüzünde/yeryüzüne yakın kesimlerde meydana gelen deformasyonlar (sismik jeomorfolojik belirteçler)iki ana sınıfta toplanmıştır: (1) tektonik gerilmelere bağlı sismotektonik yüzey deformasyonları ve (2)sismik sarsılma ve yerçekimiyle ilgili sismogravitasyonal yüzey deformasyonları. Sismotektonik yüzeydeformasyonları, Van Gölü ile Erçek Gölü arasında 10 km genişliğindeki kuşak boyunca gözlenir. Buyapılar, genel uzanımları K50-70ºD olan senklinal ve antiklinal geometrili çöküntü ve sırtlar şeklindedir vegenellikle Bardakçı ile Topaktaş köyleri arasındaki asfalt yollarda gelişmiştir. Sismogavitasyonal yüzeydeformasyonları yanal yayılma, oturma ve kütle hareketleri şeklinde gelişmiştir. Bu yapılar, Van Gölüdoğu kenarı boyunca yüzlek veren eski Van Gölü çökelleri ve güncel alüvyonlarda yaygın olarakgelişmiştir. Tabanlı-Van depremi nedeniyle gelişen sismotektonik yüzey deformasyonlarının yanısıra,deformasyon kuşağı içerisinde ters faylanmalar da gözlenmiştir. Bu lokasyonlarda Üst PliyosenPleyistosen birimleri K50–70°D doğrultulu ve 45-50° kuzeybatıya eğimli sol yanal bileşenli ters faylarlakesilip ötelenmektedir. Benzer aktif fay hatları önceki çalışmalarda (Özkaymak, 2003), Van il merkezininkuzeyinde yer alan Beyüzümü köyü kuzeyinde, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Zeve Kampüsü girişinde ve Aşıtköyü güneyinde haritalanmıştır. Birbirinden bağımsız olarak haritalanan bu fay segmentleri birlikte değerlendirildiğinde, Çitören ile Beyüzümü köyleri arasında, yaklaşık 10 km genişliğinde, ortalama K50-70°D doğrultulu ve 47° kuzeybatıya eğimli, birbirine paralel en az beş fay segmenti içeren aktif birbindirme zonunun varlığı ortaya çıkar. Söz konusu fayların kinematik verileri 23 Ekim 2011 Tabanlı-Vandepremini oluşturan ters fayın odak mekanizma çözümüyle uyumludur. Dolayısıyla, Pleyistosen-Holosenbirimlerini kesen fay zonunun, 23 ekim Tabanlı-Van depreminde yeniden aktif hale geçerek yeni faykolları oluşturduğu anlaşılmaktadır. Deprem sırasında oluşan fay koluna ait sıkışma kökenli yüzeydeformasyonlarının belirgin bir yüzey kırığı oluşturacak şekilde gelişmemiş olması, yeni oluşan fayıngeometrisi nedeniyle henüz yüzeye ulaşmadığı ve dolayısıyla gömülü fay niteliği taşıdığını göstermektedir.Jeolojik haritalama ve kinematik analiz verilerine göre, KKB-GGD eksenli sıkışma kuvvetleri etkisindeşekil değiştiren bölge; Tabanlı-Van depremini oluşturan DKD-BGB doğrultulu bindirme fay zonunun yanısıra, KD-GB uzanımlı sol yönlü doğrultu atımlı faylar, KB-GD uzanımlı sağ yönlü doğrultu atımlı faylarve yaklaşık K-G doğrultulu normal faylarla simgelenen aktif tektonik bir yapıya sahiptir. Van ilinindepremselliği söz konusu aktif fay mekanizması içinde değerlendirilmelidir.

  • Aktif tektonik

  • Doğu Anadolu

  • Gömülü bindirme

  • Sismik jeomorfoloji

  • Tabanlı–Van depremi

  • Acarlar, M., Bilgin, Z. A., Erkal, T., Güner, E., Şen, A. M., Umut, M., Elibol, E., Gedik, İ., Hakyemez, Y., Uğuz, M.F., 1991. Van Gölü Doğu ve Kuzeyinin jeoloji. M.T.A. Raporu, No: 9469 (yayımlanmamış).

  • AFAD, 2011. T.C. Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı web sitesi, http://www.afad.gov.tr/haber/haber_detay.asp?h aberID=578

  • Aksoy, E., 1988. Van İli Doğu-Kuzeydoğu Yöresinin Stratigrafisi ve Tektoniği (Doktora Tezi, yayınlanmamış). F.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.

  • Alan, H., Bozkurt, E., Çağlan, D., Dirik, K., Özkaymak, Ç., Sözbilir, H., Topal, T., 2011. Van depremleri (Tabanlı-Edremit) raporu, Jeoloji Mühendisleri Odası, Yayın No. 10.

  • Ambraseys, N. N., 1988. Engineering seismology. Earthquake Engineering and Structural Dynamics 17, 1–105.

  • Ambraseys, N. N., Finkel, C. F., 1995. The seismicity of Turkey and adjacent Areas: A historical review, 1500–1800. İstanbul: Eren publishing and booktrade.

  • Atkinson, G., 1984. Simple computation of liquefaction probability for seismic hazard applications. Earthquake Spectra, 1, 107–123.

  • Audemard, F. A., De Santis, F., 1991. Survey of liquefaction structures induced by recent moderate earthquakes. Bulletin of the International Association of Engineering Geology, 44, 5-16.

  • Aydar, E., Gourgaud, A., Ulusoy, İ., Digonnet, F., Labazuy, P., Şen, E., Bayhan, H., Kurttaş, Y., Tolluoğlu, Ü., 2003. Morphological analysis of active Mount Nemrut stratovolcano, eastern Turkey: evidences and possible impact areas of future eruption

  • AZUR, 2011. Nice Üniversitesi, GeoAzur Laboratuvarı web sayfası, https://geoazur.oca.eu/, Geosciences Azur (University of Nice, France).

  • Dewey, J. F., Hempton, M. R., Kidd, W. S. F., Şaroğlu, F., Şengör, A. M. C., 1986. Shortening of Continental Lithosphere: The Neotectonics of Eastern Anatolia-A Young Collision Zone. Geological Society Special Publication, 19, 3-37.

  • Dramis, F., Blumetti, A. M., 2005. Some considerations concerning seismic geomorphology and paleoseismology. Tectonophysics, 408, 177-191.

  • EMSC, 2011. Avrupa Ortadoğu Sismoloji merkezi web sayfası, http://www.emsc-csem.org; EMSC: European-Mediterranean Seismological Centre.

  • ERD, 2011. Afet İşleri Genel Müdürlüğü Deprem Araştırma Dairesi web sayfası, http://www.deprem.gov.tr;

  • Ergin, K., Güçlü, U., Uz, Z., 1967. Türkiye ve Civarının Deprem Kataloğu (MS. 11-1964). İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Maden Fakültesi Arz Fiziği Enstitüsü yayınları, No 28.

  • Ersoy, O., Chinga, G., Aydar, E., Gourgaud, A., Çubukcu, H. E, Ulusoy, İ., 2006. Texture discrimination of volcanic ashes from different fragmentation mechanisms: A case study, Mount Nemrut stratovolcano, eastern Turkey. Computers & Geosciences, 32,

  • GFZ, 2011. Almanya Yerbilimleri Araştırma Merkezi web sayfası, http://www.gfzpotsdam. de/portal/gfz/home; German Research centre for Geoscience.

  • Göncüoğlu, M. C., Turhan, N., 1984. Geology of the Bitlis metamorphic belt. In: Tekeli, O. ve Göncüoğlu, M.C. (eds), Geology of Taurus Belt. MTA Yayınları, 237-244.

  • Guidoboni, E., Comastri, A., Triana, G., 1994. Catalogue of Ancient Earthquakes in the Mediterranean Area up to the10th Century. Italy: Istituto Nazionale di Geofisica.

  • Güner, Y., 1984. Nemrut yanardağının jeolojisi, jeomorfolojisi ve volkanizmanın evrimi. Jeomorfoloji Dergisi, 12, 23–65.

  • HARV, 2011. Harvard Üniversitesi CMT Kataloğu web sayfası, http://www.seismology.harvard.edu/; HARV: Harvard Seismology Group Harvard University.

  • Helvaci, C., Griffin, W. L., 1984. Rb-Sr geochronology of the Bitlis Massif, Avnik (Bingöl) area, S.E. Turkey. In: Dixon, J.E. ve Robertson, A.H.F. (eds), The Geological Evolution of eastern Mediterranean. Geological Society, London, Special Publicat

  • Hempton M. R., 1987. Constraints on Arabian plate motion and extensional history of the Red sea. Tectonics, 6, 687-705.

  • INGV, 2011. İtalya Ulusal deprem izleme merkezi web sayfası, http://ring.gm.ingv.it/; Instuto Nazionale di Geofisica e Vulcanologia, Italy.

  • KANDİLLİ, 2004. Türkiye’de 1900 – 2004 yılları arasında can kaybı ve hasara neden olmuş önemli depremler. B.Ü. Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü web sayfası, http://www.koeri.boun.edu.tr/sismo/Depremler/t Large2.htm

  • KANDİLLİ, 2011. B.Ü. Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü web sayfası, http://www.koeri.boun.edu.tr/.

  • Karaoğlu, Ö., Özdemir, Y., Tolluoğlu, Ü., Karabıyıkoğlu, Ö., Köse, O., Froger, J. L., 2005. Stratigraphy of the volcanic products Around Nemrut caldera: implications for reconstruction of the caldera formation. Turkish Journal of Earth Sciences, 14,

  • Ketin, İ., 1947. Kurzer Bericht über die letzten Erdbeben in der Türkei. Geol. Rdsch., Bd. 35

  • Ketin, İ., 1977. Van Gölü ile İran Sınırı Arasındaki Bölgede Yapılan Jeoloji Gözlemlerinin Sonuçları Hakkında Kısa bir Açıklama. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 20-2, 79-85.

  • Koçyiğit A., Beyhan A., 1998. A New Intracontinental Transcurrent Structure: The Central Anatolian Fault Zone, Turkey. Tectonophysics, 284, 317-336.

  • Koçyiğit, A., Yılmaz, A., Adamia, S., Kuloshvili, S., 2001. Neotectonics of East Anotolian Plateau (Turkey) and Lesser Caucasus: İmplication for Transition From Thrusting to Strike-Slip Faulting. Geodinamica Acta, 14, 177-195.

  • Koçyiğit, 2002. Doğu Anadolu’nun neotektonik özellikleri ve depremselliği. Doğu Anadolu Jeoloji Çalıştayı – 2002 (DAJEO-2002) bildiri özleri kitabı, s. 2-4.

  • Köse, O., Özkaymak, Ç., 2002. Van Şehri Kuzeyi Genç Göl Çökellerinde Aktif Tektonik Bulgular. ATAG-6 (Aktif Tektonik Araştırma Grubu Altıncı Toplantısı), 21-22 Kasım 2002, Bildiri Özleri Kitabı, s.64-65, MTA Genel Müdürlüğü, Ankara.

  • Moretti, M., Alfaro, P., Caselles, O., Canas, J.A., 1999. Modelling seismites with a digital shaking table. Tectonophysics, 304, 369–383

  • MTA, 2002. 1:500 000 ölçekli Türkiye jeoloji haritaları, Van paftası. MTA Genel Müdürlüğü, Ankara.

  • Oberhänsli, R., Candan, O., Bousquet, R., Rimmele, G., Okay, A.I., Goff, J., 2010. Alpine high pressure evolution of the eastern Bitlis complex, SE Turkey. In: Geological Society, London, Special Publications 340, 461-483

  • Oswalt, F., 1912. Armenian. Handbuch der regionalen Geologie. H. 10. Heidelberg.

  • Özdemir, Y., Karaoğlu, Ö., Tolluoğlu, Ü., Güleç, N. 2006. Volcanostratigraphy and petrogenesis of the Nemrut stratovolcano (East Anatolian High Plateau): the most recent postcollisional volcanism in Turkey. Chemical Geology 226, 189-211., F., 1912. A

  • Özdemir, Y., Blundy, J., Güleç, N. (2011) The importance of fractional crystallization and magma mixing in controlling chemical differentiation at Süphan stratovolcano, eastern Anatolia, Turkey. Contribution of Mineral Petrology, 162, 573–597.

  • Özkaymak, Ç., Köse O., 2002. Van İli ve yakın civarı aktif tektoniğine yönelik bulgular. 55. Türkiye Jeoloji Kurultayı, 11-15 Mart 2002, Bildiri Özleri Kitabı, s.226, TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası, Ankara.

  • Özkaymak, Ç., 2003. Van Şehri ve Yakın Çevresinin Aktif Tektonik Özellikleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü (Yüksek Lisans Tezi, basılmamış), 76 s.

  • Özkaymak, Ç., Yürür, T., Köse., 2004a. An example of intercontinental active collisional tectonics in the Eastern Mediterranean region (Van, Eastern Turkey). Fifth International Symposium on Eastern Mediterranean Geology (5th ISEMG), s153-156. 14-20

  • Özkaymak Ç., Sağlam A., Köse O., 2004b. Van Gölü Doğusu Aktif Tektonik Özellikleri (Doğu Anadolu, Türkiye). ATAG-7 Makaleler Kitabı, 54-60.

  • Parlak, O., Delaloye, M., Kozlu, H., Höck, V., Çelik, Ö.F., 2000. Geochemistry and tectonic setting of the Yüksekova ophiolite from the South-East Anatolian Orogenic Belt. International Earth Sciences Colloquium on the Aegean Region (IESCA-2000), 25-

  • Parlak, O., Delaloye, M., Kozlu, H., Höck, V., Çelik, Ö.F., 2001. Examination of an oceanic crust generation in island arc tectonic setting: evidence from the Yüksekova ophiolite. 4th International Symposium on Eastern Mediterranean Geology, 21-25 Ma

  • REDPUMA, 2003. İsviçre Sismoloji Merkezi web sayfası, http://seismo.ethz.ch/moment_tensor, Swiss Seismological Service in Zurich, Switzerland.

  • Rodriguez-Pascua, M. A., Calvo, J. P., De Vicente, G., Gómez-Gras, D., 2000. Soft sediment deformation structures interpreted as seismites in lacustrine sediments of the Prebetic Zone, SE Spain, and their potential use as indicators of earthquake mag

  • Soysal, H., Sipahioğlu, S., Kolçak, D., Altınok, Y., 1981. Türkiye ve Çevresinin Tarihsel Deprem Kataloğu (2100 B.C.–1900 A.D.). TÜBİTAK raporu, No. TBAG-341.

  • Şaroğlu, F., Yılmaz, Y., 1986. Doğu Anadolu’da Neotektonik Dönemdeki Jeolojik Evrim ve Havza Modelleri. MTA Genel Müdürlüğü, Jeoloji Etütleri Dairesi, Ankara.

  • Şengör A. M. C., Kidd W. S. F., 1979. Postcollisional Tectonics of the Turkish Iranian Plateau and a Comparison with Tibet. Tectonophysics, 55, 361-376.

  • Şengör, A.M.C., Yılmaz, Y., 1983. Türkiye’de Tetis’in Evrimi: Levha Tektoniği Açısından bir Yaklaşım. Türkiye Jeoloji Kurumu Yerbilimleri Özel Dizisi, no. 1, İstanbul.

  • Tan, O., Tapırdamaz, M.C., Yörük, A., 2008. The Earthquakes Catalogues for Turkey. Turkish Journal of Earth Science, 17, 405–418.

  • Ternek, Z., 1953. Van Gölü Güneydoğu Bölgesinin Jeolojisi. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bülteni, 4. (2), 1-27.

  • TUBITAK, 2011. Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu Marmara Araştırma Merkezi web sayfası http://www.mam.gov.tr/.

  • USGS, 2011. Amerika Birleşik Devletleri Jeolojik Araştırma Dairesi web sayfası, http://www.usgs.gov/; USGS: United States Geological Survey.

  • Ustaömer, P. A., Ustömer, T., Collins, A.S., Robertson, A. H. F., 2009. Cadomian (Ediacaran–Cambrian) arc magmatism in the Bitlis Massif, SE Turkey: Magmatism along the developing northern margin of Gondwana. Tectonophysics, 473, 99-112.

  • Üner, S., 2003. Van Gölü Dogusu (Beyüzümü – Göllü Dolayı), Pliyo – Kuvaterner Yaslı Karasal Çökellerin Sedimantolojisi (yüksek lisans tezi, basılmamıs). Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van. 78.

  • Üner, S., Yeşilova, Ç., Yakupoğlu, T., Üner, T. 2010. Pekişmemiş sedimanlarda depremlerle oluşan deformasyon yapıları (sismitler): Van Gölü Havzası, Doğu Anadolu. Yerbilimleri, 31, 53– 66.

  • Yılmaz, Y., Dilek, Y., Işık, H., 1981. Gevaş (Van) Ofiyolitinin Jeolojisi ve Sinkinematik bir Makaslama Zonu. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 24, 37-44.

  • Yılmaz Y., Şaroğlu F., Güner Y., 1987. Initiation of the Neomagmatism in East Anatolia. Tectonophysics, 134, 177-199.

  • Yılmaz, Y., 1990. Comparison of Young Volcanic Associations of Western and Eastern Anatolia Formed Under a Compressional Regime: a Review. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 44, 69-87.

  • Yılmaz, Y., Yiğitbaş, E., Genç, Ş.C., 1993. Ophiolitic and Metamorphic Assemblages of Southeast Anatolia and Their Significance in the Geological Evolution of the Orogenic Belt. Tectonics,12 (5), 1280-1297.

  • Yılmaz,Y., Güner,Y., Şaroğlu, F., 1998. Geology of the Quaternary Volcanic Centres of the East Anatolia. Journal of Volcanology and Geothermal Research 85, 173-210.



  • Özkaymak, Ç , Sözbilir, H , Bozkurt, E , Dirik, K , Topal, T , Alan, H , Çağlan, D . (2011). 23 Ekim 2011 Tabanlı-Van Depreminin Sismik Jeomorfolojisi ve Doğu Anadolu’daki Aktif Tektonik Yapılarla Olan İlişkisi . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 35 (2)

  • Özkaymak, Ç , Sözbilir, H , Bozkurt, E , Dirik, K , Topal, T , Alan, H , Çağlan, D . 23 Ekim 2011 Tabanlı-Van Depreminin Sismik Jeomorfolojisi ve Doğu Anadolu’daki Aktif Tektonik Yapılarla Olan İlişkisi. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 35 (2011 ): 175-2

  • Yazım Kılavuzu
    PDF Olarak Görüntüle
    SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle