Jeoloji Münendisliği Dergisi
Jeoloji Mühendisliği Dergisi

Jeoloji Mühendisliği Dergisi

2005 ARALIK Cilt 29 Sayı 2
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Hidrolik İletkenlik ve Etkin Gözeneklik Dağılımının Jeoistatiksel Kestirimi: Mersin-Tarsus Kıyı ve Yamaç Akiferleri Örneği
Zübeyde Hatipoğlu Bağci Celal Serdar Bayari
PDF Olarak Görüntüle

ÖZ: Bir akiferde hidrolik iletkenlik ve etkin gözeneklilik dağılımının güvenilir biçimde belirlenmesi yeraltısuyu sondajlarının yüksek verimliliğe sahip nokta ve derinliklerde açılması açısından önemlidir. Çalışma kapsamında, delta-kıyı ovası karışımından oluşan bir çökel ortamını yansıtan Mersin-Tarsus kıyı ve yamaç akiferlerinde hidrolik iletkenlik ve etkin gözeneklilik dağılımı üç boyutlu kriging yöntemi ile tahmin edilmiştir. Kestirilen ve gözlenen değerler arasında elde edilen yüksek derecedeki uyum, oluşturulan jeohidrolojik parametre dağılım modelinin sondaj yeri ve derinliği seçiminde güvenle kullanılabileceğini göstermektedir. Yüksek hidrolik iletkenlik ve efektif gözeneklilik değerlerinin akarsu yatakları dolayında, düşük değerleri ise akarsulardan uzak taşkın alanlarında belirlenmiştir.

  • Hidrolik iletkenlik

  • jeoistatistik

  • kriging

  • Mersin

  • depozite

  • ASTM (American Society for Testing and Materials), 1996. Standard Guide for the Concepts of Geostat istical Site Investigation Report. D5549-94, Philadelphia, Pensilvania.

  • Deutsch, C.V. ve Journal A.G., 1998. Geostatistical Software Library and Users Guide. Oxford University Press, New York, 369 s.

  • Domenico P.A. ve Schwartz, F.W., 1997. Physical and Chemical Hydrogeology, 2nd Edition. John Wiley & Sons, New York, 640 s.

  • Hatipoğlu, Z., 2004. Mersin-Tarsus kıyı akiferinin hidrojeokimyası. Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü., Ankara, Doktora Tezi, 142 s (yayınlanmamış).

  • Marsily, G., 1986. Qualitative Hydrogeology. Academic Press, London, 440 s.

  • Mapinfo Corparation, 1998. Mapinfo Professional 5.5 software package, New- York.

  • Ouyang, Y, Higman, J., Campbell D. ve Davis, J., 2003. Three-dimensional kriging analysis of sediment mercury distribution: a case study. Jounal of the American Water Resources Association, 39(3), 689-702.

  • Rcineck, H.E. ve Singh, I.B., 1973. Dcposional Sedimentary Environments. Springcr- Verlag, 439 s.

  • pitz, K. ve Moreno J., 1996. A Practical Guide To Groundwater And Solute Transport Modeling. John Wiley & Sons, 461 S.

  • enol, M., Şahin, Ş. ve Duman T.Y., 1998, Adana-Mersin dolayının jeoloji etüd raporu. MTA, Ankara, 46s. (yayınlanmamış).

  • Tercan, 1996. Maden yatakları sınır belirsizliğinin “indicator kriging” ile değerlendirilmesi ve Sivas-Kangal- Kalburçayırı kömür yatağında bir uygulama. Madencilik, Cilt: 35(4), 3-11.

  • ercan, A.E. ve Saraç, C., 1998. Maden Yataklarının Değerlendirilmesinde Jeoistatistik Yöntemler. TMMOB, Jeoloji Mühendisleri Odası Yayınları: 48 Ankara 137 s.

  • Antalya Falezlerinde Gözlenen Stabilite Problemleri
    Nihat Dipova
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Antalya örneğinde olduğu gibi, falez üzerine kurulu kentlerde falez stabilite sorunları yaygın olarak gözlenmektedir. Falez duraysızlıklarının en önemli gerekçesi dalga aşındırmasıdır. Kıyı falezlerinde deniz seviyesinde dalga etkisi ile oluşan aşınma, ince tabakalı kayaçlarda, tabanda azaltmakta ve üstteki kaya tabakaları endirekt çekme yenilmesine maruz kalarak, kaya düşmesi şeklinde falez gerilemesine neden olmaktadır. Masif kayaçlarda ise deniz seviyesindeki aşınma sonucu çentikler oluşmaktadır. Çentik kaya içine doğru ilerledikçe falez üstünde çekme gerilmesi artmakta ve çekme yenilmesi sonrasında gerilme çatlakları oluşmaktadır. Bu aşamadan sonra “eğilme duraysızlığı” süreci başlamaktadır. Ayrılan kaya bloğu denize doğru eğildikçe çentik kapanma ve çentiğin arkasındaki kaya içinde “ufalanma zonu” oluşmaktadır. Kaya bloğunun ağırlık merkezinin öne doğru kayması ufalanmanın artmasına, ufalanma ise yeni bir ağırlık merkezi kaymasına neden olur. Bu duraysızlık süreci kayacın tümüyle denize devrilmesine kadar sürer. Falez şevinde gerilme çatlağının açılması ile bloğun tümüyle devrilmesi arasındaki proses ise bir tür “ikincil devrilme” dir. Kıyı erozyonu ve falez gerilemesi hızını etkileyen en önemli faktörler; sediman taşınımı, dalga yönü ve büyüklüğü, kaya malzemesi ve kütle özellikleri, yağış rejimi, kentleşme ve yapılaşmadır.Bu çalışmada Antalya falezlerinde gözlenen erozyon ve kıyı gerileme mekanizmaları açıklandıktan sonra, Konyaaltı plajı doğusu, Atatürk Parkı, Sağlık Meslek Lisesi, Yat Limanı-İskele Caddesi, Eski Lara Caddesi kıyıları ve Bambus Plajı`ndaki kıyı falezlerindeki erozyon ve gerileme durumları vaka analizleri şeklinde açıklanmaktadır.

  • Antalya

  • erozyon

  • falez

  • ikincil devrilme

  • Alagöz, C.A., 1973, Karst olayları üzerine yeni bir müşahade

  • Dipova, N., 2002-a, Collapse mechanism of the Antalya tufa deposits, PhD. Thesis, Middle East Technical University, Ankara, Turkey.

  • Dipova, N., 2002-b, Antalya tufa falezleri üzerinde yapılaşmada geoteknik sorunlar, IV. Kıyı Müh. Ulusal Semp., 24-27 Ekim 2002, Antalya, Bildiriler Kitabı, sayfa 443- 456.

  • Dipova, N., 2003, Erosion and retreat of Antalya coastal cliffs, Proceedings of the Sixth International Conference on the Mediterranean Coastal Environment, MEDCOAST 03, Ravenna, Italy.

  • Dipova, N., 2004, Antalya tufasmm temel zemini olarak genel özelliklerinin değerlendirilmesi. Zemin Mekaniği ve Temel Mühendisliği Onuncu Ulusal Kongresi, 16-17 Eylül 2004, İTÜ, Tebliğler Kitabı, İstanbul, Sayfa 161-170.

  • Dipova, N., ve Yıldırım, M., 2004, Antalya kıyı taraçalarının oluşumu ve morfolojik özellikleri, Kıyı ve Deniz Jeolojisi Sempozyumu, 13-15 Eylül 2004, YTÜ, İstanbul, Bildiri Özleri Kitabı, Sayfa 33.

  • Emery, K. and Kuhn, G., 1982, Sea cliffs: their processes, profiles and classification. Geol.Soc.Am.Bull. 93,644-654.

  • Ford, T.D., and Pedley, H.M., 1996, A review of tufa and travertine deposits of the world. Earth Sicence Reviews, vol. 41, p. 117- 175.

  • Ercan, A.,Özer, İ., Atılgan, İ., İbrahimiye, M., 1985, Eriyebilir kayaçlarda yerkaymaları, Yer altı kırıklarının jeoteknik ve birleşik jeofizik yöntemlerle belirlenmesi: Yat Limanı Antalya, Jeoloji Mühendisliği, Sayı 25, s. 55-63, Ankara.

  • Glover, C.P. and Robertson, A.H.F., 1998, Role of regional extension and uplift in the Plio- Pleistocene evolution of the Aksu Basin, SW Turkey, Journal of Geological Society, London, vol. 155, p. 365-387.

  • Koçak, İ., 2002, Bambus plajının doğusundaki falezlerde (Antalya) 2001 yılında oluşan göçmeler, Doğu Coğrafya Dergisi, Yıl 7, Sayı 8, Konya.

  • Pentecost, A., 1995, The Quaternary Travertine deposits of Europe and Asia Minor. Quaternary Science Reviews, Vol. 14, p. 1005-1028.

  • Sunamura, T, 1977, A relationship between wave-induced cliff erosion and erosive force of waves, J. Geology 85:613-618.

  • Sunamura, T, 1992, The geomorphology of rock coast. Wiley, Chichester.

  • Çambaşı(Ordu) ve Dereli Giresun Yörelerindeki Skarn Yataklarının Karşılaştırmalı Kimyasal ve Mineralojik Özellikleri : Doğu Pontid Kuzey Zonu (KD TÜRKİYE)
    Saliha Saraç Aydin Ali Van
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Bu çalışmada Çambaşı (Ordu) ve Dereli (Giresun) yörelerindeki skam yataklarının ayrıntılı jeolojisi, mineralojisi ve alterasyonu incelenerek, birbirleriyle kıyaslamaları yapılmıştır. Çalışılan alanlarda granat-piroksen ve epidot skarn olmak üzere iki zon tespit edilmiştir. Buna göre skam zonlarının mineralojisi ve mineral kimyaları incelenmiştir. Çambaşı (Ordu) yöresine ait granatların grossular-andradit (Grs0.92-0.43Adr006-0.56) bileşimine sahip olduğu. Dereli yatağındaki granatların saf andradit (Ado.99) ve andradit-grossular (Adro.47_o.99Grso.oo-o.51) bileşimine sahip oklukları tespit edilmiştir. Çambaşı (Ordu) ve Dereli (Giresun) yörelerindeki klinopiroksenler diyopsit olarak sınıflandırılmıştır. Granat ve klinopirokscnlcrin bileşimiyle skamlann içerdiği metaller arasındaki ilişki ortaya konmuştur. Çalışılan alanlardaki granat ve klinopirokscnlcrin dağılımlarının dünyadaki Fe-Cu skamlann dağılımına benzer dağılım gösterdikleri tespit edilmiştir.

  • Doğu Karadeniz

  • skarn mineralleri

  • granat

  • klinoproksen

  • Akçay, M. ve Tüysüz, N., 1997, Murgul Cu madeni çevresinde ağır elementlerin yanal dağılımı vc çevresel kirlilik üzerine etkileri, Geosound, 30,725-741.

  • Akçay, M., Lermi, A. ve Van, A., 1998, Biogeochemical exploration for massive sulphide deposits in areas of dense vegetation: an orientation survey around the Kanköy Deposit (Trabzon-NE Turkey), Journal of Geochemical Exploration, 63, 173-187.

  • Burt, D.M., 1972, Minerology and geochemistry of Ca-Fc-Si Skanı deposits: Unpublished Ph.D. Thesis, Harvard University, 256.

  • Brijraj, K.D., Okrusch, M. veOlesch, M., 1988, Minerology and genesis of zoned skarns from Chaur Hill, Himachal Himalaya, India, Neues Jahrbuch Miner. Abh., 158 (3) 211-224.

  • Einaudi M.T., Meinert, L.D. ve Newberry, R.J., 1981, Skarn deposits: Econ. Geol., 75th Anniv. vol., 317-391,

  • Einaudi M.T.,1982, Garnet and pyroxene compositions in skarn deposits. Carnegie Institution of Washington Yearbook, 81, 320-324.

  • Einaudi, M.T. ve Burt, D. M.., 1982. Introduction-terminology, classification, and composition of skarn deposits. Econ. Geol., 77,45-795.

  • Güç, A., 1978. Ordu-Çambaşı-Yundalan demir sahasının jeoloji raporu, M.T.A., Derleme No: 1563, Ankara.

  • Güven, İ. H., 1993, Doğu Pontidlerin 1/250.00 Ölçekli Komplikasyonu, MTA Genel Müdürlüğü, Ankara.

  • Jamtveit, B. ve Andersen, T. B., 1992, Morplogical instabilities during rapid growth of metamophic garnets. Phys and Chcm. Of Minerals, 19(3), 176-184.

  • amtveit, B., Ragnarsdattir, K. V. vc Wood, B. J., 1995, On the origin of zoned grossular­ andradite garnets in hydrothermal systems, Eur.J. Mineral,?, 1399-1410

  • Kwak, T.A.P. ve Tan, T.H., 1981, The geochemistry of zoning in skarn minerals at the King island (Dolphin Mine) Econ. Geol., 76468-497.

  • Leake, B.E., Woolley, A. R., Arps, C. E. S., Birch, W. D., Gilbert, M. C., Grice, J. D., Hawthorne, F. C., Kato, A., Kisch, H. J., Krivovichev, V. G., Linthout, K., Laird, J., Mandarino, J. A., Marcsch, W. V., Nickel, E., H., Rock, N. M. S., Schumach

  • Meinert, L.D., 1980, Evolution of metasomatic fluids by transport over large distances: An example from the Paymaster Zinc Skarn, Esmeralde Co., Nevada, Vol., Geol, Soc. America, Abstracts with Programs, 12, 373-408.

  • Meinert, L.D., 1997, Application of skam deposit zonation models to mineral explaration, Exploration and Mining Geology, 6,185-208.

  • Morimoto, N., Frabies, J., Ferguson, A. K., Ginzburg, 1. V., Ross, M., Siefert, F. A., Zussman, J., Aoki, K. ve Gottardi, G., 1988, Nomenclature of pyroxenes, American Mineralogist, 73,1123-1133.

  • Nakano, T., Shimazaki, H. ve Shimizu, M., 1994, Pyroxene composition in the classification of skarn deposits, Econ. Geol.,89,1567-1580.

  • Şengör, A.M.C. ve Yılmaz, Y, 1981, Tethyan evolution of Turkey: A plate tectonic aproach Tectonophysics, 75,181 ,-241.

  • Topaloğlu, H., 1977, Giresun-Dcrcli Kurtulmuş köyü demir zuhurunun jeoloji raporu, Jd:246,Ankara.

  • üysüz, N., Özdoğan, K., Er, M., Yılmaz, Z., ve Ağanoğlu, A., 1994, Pontid Adayayı`nda Carlin tipi Kaletaş (Gümüşhane) altın zuhuru, Türkiye Jeol. Bült., 37,41 -46.

  • Tüysüz, N., ve Er, M., 1995, Lahanos (Espiye) ve İsrailderc (Tirebolu) masif sülfıd cevherleşmeleri çevresinde görülen hidrotermal alterasyon zonlarındaki kimyasal ve mineralojik değişimler, Türkiye Jeol. Kur. Bült., 10,104-113.

  • üysüz, N. ve Akçay, M., 2000, Doğu Karadeniz bölgesindeki altın yataklarının karşılaştırmalı incelemesi, Cumhuriyetin 75. Yılı Yer Bilimleri ve Madencilik Kongresi, Bildiriler Kitabı, 625-645.

  • Yardley, B.W.D., Rocehelle, C.A., Barnicoot, A.C. ve Lloyd, G.E., 1991, Oscillatory zoning in metamorphic minerals: As an indicator of infiltration Metasomatism., Mineral Magazine, 55,357-365.

  • Seldağınaklık-Sekileştirme-Enerji Sistemi : BAŞKALE-VAN
    Levent Akduman Yasemin Leventeli Özgür Yilmazer İlyas Yilmazer
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Doğu Anadolu yüksek dağlar ve yıl boyu akan kaynaklar içermektedir. Arap kıtasının kuzeye iteklemesi nedeniyle de yükselimini sürdürmektedir. Tamamına yakını yüksek aşın-taşın (erosion) nedeniyle çıplaktır. Kolay toprak üreten ve özellikle de yamaç dışarı (outslope) eğim içeren kesimlerde ise büyük ölçekli kaymalar yer almaktadır. Önerilen sistem: (1) kaymaları sonlandırıp tarıma kazandırmaktadır, (2) çıplak alanları özellikle bahçe tarımına çevirmektedir, (3) sel sorununu sıfırlamaktadır, (4) yenilenebilir enerji kazandırmaktadır.

  • Seldağınaklık

  • seki

  • yenilenebilir enerji

  • çevre

  • kalkınma

  • Akduman, L., 2003. Otoyol bileşenlerinin seçiminde seldağınaklık sisteminin önemi: Pozantı E5 Ereğli kavşağı otoyolu. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 155 s.

  • Dixon. J. A., Talbot, L. M., And Le Moigne, G. J. M., 1990. Damsand the Environment, considerations in world bank projects. World Bank Technical Paper Number 110.

  • Faugli, P. E., 1999. The Aurland community and area, Western Norway-The impacts of hydropower development. International Commission on large dams (ICOLD), p. 347-364, Antalya-TURKE Y.

  • Hâland, A., And Faugli, P. E., 1994. The Aurland hydropower development its impact on nature and the environment, Norwegian Journal of Geography, vol. 48, p. 81 -84.

  • Kroken, A., 1994. The socio-economic implications of the Aurland development project for the municipality of Aurland, Norwegian Journal of Geography, vol. 48, p. 71-74.

  • McAllister, E. W. (Editor), 1993. Pipe line rules of thumb handbook. 3rd edition, Gulf Publishing Company, Houston, Texas, 542 P-

  • Raddum, G. G., And Fjelheim, A., 1994. Impact of hydropower development on aquatic invertebrates, Norwegian Journal of Geography, vol. 48. p. 39-44.

  • Teigland, J., 1999. Predictions and realities: impacts on tourism and recreation from hydropower and major road developments. Impact Assessment and Project Appraisal, vol. 17, p. 67-76.

  • Yılmazer, İ., 1992. Hidrojeolojikaraştırmalarda yükseklik ve süreksizlik etkenleri. Mühendislik Jeolojisi Türk Milli Komitesi Bülteni-14.111-128.

  • Yılmazer, İ., 1994. Sugücü ve doğal çevre ilişkisi üzerine. Türkiye 6. Eenerji Kongresi Teknik Oturum Tebliğleri Kitabı 2,413-420,17-22 Ekim 1994, İzmir.

  • Yılmazer, İ., 1995. Significance of discontinuity survey in motorway alignment selection. Engineering Geology, 40.41-48.

  • ılmazer, İ., 2003. Sel sorununa kalıcı çözüm. Kaynak Yayınları, 78 sayfa, Ankara.

  • ılmazer, İ., Akduman, L.» and Leventeli, Y., 1998. A wide enough construction platform and new aquifer created by artificial dykes in a barren and highly dissected valley. Proceedings of the International Symposium on Geology and Environment. Organiz

  • Yılmazer, İ., Çan, T., and Yılmazer, Ö., and Duman T., 2002. How to produce more energy through pipeline system. International Environmental Conference on Environmental Problems of the Mediterranean Region, 12 - 15 April, Near East University, Nicosi

  • Yılmazer, İ., Yılmazer, Ö., Akduman. L., Levendi, Y., Şimşek,V., & Ertunç A., 2001. Artificial dike method to create a construction platform and a new aquifer. The 4th International Symposium on Eastern Mediterranean Region Geology, May 21 25 `01, Is

  • Antalya-Tufa Platolarının Oluşumu ve Jeomorfolojik Özellikleri
    Nihat Dipova Mustafa Yildirim
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Antalya kentinin de üzerine kurulu olduğu ve 630 kın2 alan kaplayan düzlükler dünyanın en geniş tufa (traverten) platosunu oluşturmaktadır. Literatüre “Antalya traverteni” olarak geçen birim, bazı yeni çalışmalarda “tufa” olarak adlandırılmaktadır. Antalya Tutası, deniz seviyesinden itibaren kuzeye doğru basamaklı düzlükler (platolar) halinde gözlenmektedir. Bu platolar; birisi deniz altında olmak üzere 4 ana plato olarak sınıflanmış ve bu 4 plato içinde 10 alt plato ayırt edilmiştir. Platoların oluşumunda; birincil çökelim süreçleri, yüzey erozyonu ve deniz seviyesi değişimine bağlı gelişen kıyı erozyonu etkili olmuştur. Birinci platonun oluşumu, muhtemelen tünek kaynak hattı modeli ile başlamasına rağmen, egemen olarak gölsel modelle devam etmiştir. Mevcut yüzey şekli, platonun aşınması ve karstlaşması ve sonrasında terra-rosa oluşumu ile gelişmiştir. İkinci plato, denizin aşındırması ile gelişmiş abrazyon platformlarının deniz seviyesinin alçalması sonrasında yüzeye çıkması ile oluşmuştur. Platonun son şekillenmesinde aşınma, paludal ve menderesti nehir çökelleri etkili olmuştur. Üçüncü platoda; yamaçta gelişmiş, mikroteras yapıları, stromatolit kafaları ve bunların aralarında gelişen oolitik tufalar belirlenmiştir. Plato tanımına tam olarak girmeyen bu birimde karst kenar ovası oluşumu da aktif halde gözlenmektedir. Dördüncü plato ise eski bir abrazyon platformu olup deniz seviyesinin tekrar yükselmesi sonucu deniz altında kalmıştır. Bu çalışmada bölgeye ait sayısal topoğrafık haritalar bilgisayar ortamında analiz edilerek, 3 boyutlu yüzey modeli elde edilmiş, platoların sınırları belirlenmiş ve buna göre sayıları belirlenerek gruplamalar yapılmıştır. Platoların şekillenmesinde etkili olacak jeolojik süreçler irdelenerek tüm platoları kapsayan birleştirilmiş model sunulmuştur.

  • Antalya

  • plato

  • sayısal harita

  • tufa

  • Ayday, C. ve Dumont, J. E, 1979. Antalya travertenlerinde görülen dizilimlerden elde edilen landsat görüntüleri üzerinde yapılan gözlemler: Neotektonik ve hidrojeoloji arasında olabilecek bağıntıların tartışması, MTA Dergisi, 92,131 -134, Ankara.

  • Burger, D., 1990, The travertine complex of Antalya/Southwest Turkey., Zeitschrift fiir Geomorphologic. Neue Forschung. Suppl.Bd. 77,25-46.

  • Dipova, N., 2002. Collapse mechanism of the Antalya tufa deposits, PhD. Thesis, Middle East Technical University, Ankara, Turkey, (yayınlanmamış).

  • Dipova, N., 2003. Erosion and retreat of Antalya coastal cliffs, Proceedings of the Sixth International Conference on the Mediterranean Coastal Environment, MEDCOAST 03, Ravenna, Italy.

  • Darkot, B., ve Erinç, S., 1951. Aksu batısında Antalya traverten taraçaları, İst. Ün. Coğr.Enst. Derg., Cilt 1, Sayı 2, s. 55-65, İstanbul.

  • DSİ, 1985. Antalya-Kırkgöz kaynakları ve traverten platosu karst hidrojeolojik etüd raporu, DSİ Teknik Hizmetler ve Yeraltı Suları Dairesi Başkanlığı, Ankara.

  • Emery, K. and Kuhn, G., 1982. Sea cliffs: their processes, profiles and classification. Geol.Soc.Am.Bull. 93,644-654.

  • Glover, C.P. and Robertson, A.H.E, 1998. Role of regional extension and uplift in the Plio- Pleistocene evolution of the Aksu Basin, SW Turkey, Journal of Geological Society, London, vol. 155, p. 365-387.

  • Glover, C.P. and Robertson, A.H.F., 2003. Origin of Tufa (Cool-Water Carbonate) and related terraces in the Antalya Area, SW Turkey, Geological Journal, vol. 38, issue 3-4, p 329-359.

  • Koçyiğit, A., 1984. Güneybatı Türkiye ve Yakın Dolayında levha içi yeni teknotik gelişim, TJK Bült., Cilt 27, Sayı I,s. 1 -16, Ankara.

  • Nossin, J.J., 1989. SPOT stereo interpretation in karst terrain, Southern Turkey, ITC Journal, 2.

  • Pedley, H.M., 1990, Classification and environmental models of cool freshwater Tufas, Sedimentary Geology, 68,143-154.

  • Pentecost, A., 1995, The Quaternary travertine deposits of Europe and Asia Minor., Quaternary Science Reviews, Vol. 14, p. 1005-1028.

  • Öner,E., 1997, Teke yarımadası (Antalya) güneyinde kıyı-kcnar çizgisi değişimleri, I. Ulusal Konferansı Bildiriler Kitabı, Ankara.

  • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle