Jeoloji Münendisliği Dergisi
Jeoloji Mühendisliği Dergisi

Jeoloji Mühendisliği Dergisi

2004 ARALIK Cilt 28 Sayı 2
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Jeotermal Suların Rezervuar Sıcaklığının Tahmininde Kullanılan Jeotermometre Hesaplamaları İçin Bilgisayar Programı
Müfit Şefik Doğdu
PDF Olarak Görüntüle

ÖZ: Jeotermal suların rezervuar sıcaklığının belirlenmesinde kullanılan en önemli yöntemlerden biri jeotermometrelerdir. Jeotermometre eşitliklerinde termal suyun rezervuar kayaç etkileşimi ile kazandığı kimyasal içerik kullanılmaktadır. Rezervuar sıcaklığının kaç derece olabileceğini belirlemek, termal suyun ekonomik olarak işletilmesi ve geliştirilmesi açısından oldukça önemlidir. Katyon, silis, gaz, izotop vb. bir çok jeotermometre türü olmasına karşın örneklemesi, analizi ve değerlendirilmesi kolay olduğundan dolayı genellikle rezervuar sıcaklığının tahmininde katyon ve silis jeotermometreleri tercih edilmektedir. Bu çalışma kapsamında Microsoft Visual Basic 6.0 programlama dilinde hazırlanan bilgisayar programının amacı katyon ve silis jeotermometre eşitlikleri ile termal suyun rezervuar sıcaklığını belirlemektir. Jeotermometre sonuçlarının yanı sıra suyun tipini gösteren majör iyon sıralaması, analiz doğruluğunu belirten majör iyon dengesi ve termal suya Na-K jeotermometresinin uygulanıp uygulanamayacağının belirteci olan olgunluk indeksi de bu program tarafından hesaplanmaktadır. Jeotermometrelerin uygulanmasında ve sonuçlarının değerlendirilmesinde, jeotermometrenin temel aldığı mineral bileşiminin alandaki rezervuar kayaç bileşimine uygunluğu, termal su ile kayaç arasında kimyasal dengenin sağlanmış olması, termal suya soğuk suyun karışması, termal suyun yüzeye yükselirken uğradığı kimyasal değişikler vb. gibi süreçler hesaplanan rezervuar sıcaklığının güvenilirliği açısından daima göz önünde bulundurulmalıdır.

  • jeotermal su

  • jeotermometre

  • rezervuar sıcaklığı

  • Andresdottir, A. and Arnorsson, S., 1995. Studies of the chemical evolution of natural waters in The Hrepper-Land geothermal field, Iceland: an aid to geothermometry interpretation. Proceedings of the World Geothermal Congress, 18-31 May 1995, Intern

  • APHA (American Public Health Association), AWWA (American Water Works Association) and WPCF (Water Pollution Control Federation), 1989. Standard Methods for The Analysis of Water and Waste Water. APHA publication, 17th Edition, Washington DC, 1133 pp

  • AqQA, 2003. Quality assurance and presentation graphics for water analyses. RockWare Inc., 2221 East Street, Golden CO, 80401, USA, Web page: www.rockware.com.

  • Arnorsson, S., Sigurdsson, S. and Svavarsson, H, 1982. The chemistry of geothermal waters in Iceland, I. calculation of aqueous speciation from 0° to 370 °C. Geochimica et Cosmochimica Acta, 46, 1513-1532.

  • Arnorsson, S., 1983. Chemical equilibria in Icelandic geothermal systems, implications for chemical geothermal investigations. Geothermics, 12, 119-128.

  • Arnorsson, S., Gunnlaugsson, E. and Svavarsson, H., 1983a. The chemistry of geothermal waters in Iceland, II. mineral equilibria and independent variables controlling water composition. Geochimica et Cosmochimica Acta, 47, 547-566.

  • Arnorsson, S., Gunnlaugsson, E. and Svavarsson, H, 1983b. The chemistry of geothermal waters in Iceland, III. chemical geothermometry in geothermal investigations. Geochimica et CosmochimicaActa, 47,567-577.

  • BOWeil, R., 1989. Geothermal Resources. Elsevier Science Published Ltd., New York, 486 pp.

  • Erkan, Y., 1978. Kayac 01uşturan Önemli Minerallerin Mikroskopta incelenmeleri. Cihan Matbaası, Hacettepe Universitesi Yayınları A26, 497 s.

  • Fouillac, C. and Michard, G., 1981. Sodium/lithium ratios in water applied to geothermometry of geothermal reservoirs. Geothermics, 10,55-70.

  • Foumier, R.O., 1973. Silica in thermal waters: laboratory and field investigations. In: Proceedings of International Symposium on Hy drogeochemsitry and Biochemistry, J.W. Clark Co. (Publisher), Vol. 1, Tokyo, 122-139.

  • Fournier, R.O., 1977. Chemical geothermometers and mixing models for geothermal systems. Geothermics, 5,41-50.

  • Foumier, R.O., 1979. A revised equation for the Na/K geothermometer. Geothermal Resources Council Transactions, 3, 221-224.

  • Foumier, R.O., 1991. Water geothermometers applied to geothermal energy. In: Application of Geochemistry in Geothermal Reservoir Development, Rome, F.D`amore (Co-ordinator), UNITAR/UNDP Publications, 37-69.

  • Fournier, R.O. and Potter, R.W., 1979. Magnesium correction to the Na-K-Ca chemical geothermometer. Geochimica et CosmochimicaActa, 43,1543-1550

  • Foumier, R.O. and Potter, R.W., 1982. A I Research Article I revised and expanded silica (quartz) geothermometer. Geoth.Res.Council Bull., 11-10,3-12.

  • Foumier, R.O. and Truesdell, A.H., 1973. An empirical Na-K-Ca geothermometers for natural waters. Geochimica et Cosmochimica Acta, 37,1255-1275.

  • Giggenbach, W.F., 1980. Geothermal gas equilibria. Geochimica et Cosmochimica Acta, 44,2021-2032.

  • Giggenbach, W.F., 1981. Geothermal mineral equilibria. Geochimica et Cosmochimica Acta, 45,393-410.

  • Giggenbach, W.F., 1988. Geothermal solute equilibria, derivation of Na-K-Mg-Ca geoindicators. Geochimica et CosmochimicaActa, 52,2749-2765.

  • Giggenbach, W.F., Gonfiantini, R., Jangi, B.L. and Truesdell, A.H., 1983. Isotopic and chemical composition of Parbatia Valley geothermal discharges, NW Himalaya, India. Geothermics, 12,199-222.

  • Kharaka, Y.K. and Mariner, R.H., 1988. Chemical geothermometers and their application to formation waters from sedimentary basins. In: Thermal History of Sedimentary Basins, N.D.Naeser and T.H.McCollon (ed.), Springer-Verlag, NewYork,99-117.

  • Lindal, B., 1973. Industrial and other applications of geothermal energy. In Geothermal Energy, (ed. H.C.H. Amsterdam), Earth Science, Vol. 12, UNESCO, Paris, 135-148 pp.

  • Nieva, D. and Nieva, R., 1987. Developments in geothermal energy in Mexico-Part Twelve, A cationic composition geothermometer for prospection of ] geothermal resources. Heat Recovery Systems & CHP, 7(3), 243-258.

  • Tonani, F., 1980. Some remarks on the application of geochemical techniques in geothermal exploration. in: Proceedings. Adv. Eur. Geoth. Res., Second Symp., Strasbourg, 428-443.

  • Truesdell, A.H. and Fournier, R.O., 1976. Calculations of deep temperatures in geothermal systems from the chemistry of boiling spring waters of mixed origin, in: Proceedings of 2nd United Nations Symposium on The Development and Use of Geothermal Re



  • Doğdu, M . (2004). Jeotermal Suların Rezervuar Sıcaklığının Tahmininde Kullanılan Jeotermometre Hesaplamaları İçin Bilgisayar Programı . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 28 (2) , 1-12 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jmd/issue/52389/686

  • Doğdu, M . Jeotermal Suların Rezervuar Sıcaklığının Tahmininde Kullanılan Jeotermometre Hesaplamaları İçin Bilgisayar Programı. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 28 (2004 ): 1-12

  • Doğal Zeolitlerin Atıksu Arıtımında Kullanımı
    Ayşenur Uğurlu Aytunç Pinar
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Katı atıkların arazide depolanması, diğer katı atık bertaraf yöntemlerinden daha pratik ve ekonomik bir yöntemdir. Ancak, bu alanlarda oluşan çöp sızıntı suları önemli çevresel sorunlar yaratmaktadır. Sızıntı suları yüksek miktarda KOİ (Kimyasal Oksijen İhtiyacı), BOİ (Biyokimyasal Oksijen İhtiyacı) ve amonyak içermektedir. Bu çalışmanın amacı, doğal zeolitlerin sızıntı sularında bulunan amonyağın giderilmesinde kullanımının araştırılmasıdır. Kesikli ve sürekli sistemlerde yapılan çalışmalarda Bigadiç ve Gördes yörelerinden elde edilen zeolitlerin (klinoptilolit) amonyak adsorplama kapasiteleri, zeolit partikül büyüklüğü ve amonyak konsantrasyonunun fonksiyonu olarak incelenmiştir. Her iki zeolit örneğinde de benzer amonyak giderimleri elde edilmiştir. Amonyak adsorpsiyon kapasitesi, sızıntı suyunda bulunan amonyak konsantrasyonuyla orantılıdır. Sızıntı suyunda bulunan diğer katyonların amonyakla yarışı yüzünden zeolitlerin amonyak değişme kapasitesinin düştüğü gözlenmiştir.

  • Amonyak giderimi

  • klinoptilolit

  • sızıntı suyu

  • zeolit

  • APHA, 1989. Standard Methods for the Examination of Water and Wastewater, 17th Ed, APHA, AWWA, WPCF.

  • Kasraoul-Oukl, S. Cheeseman, C. ve Perry R., 1993. Effects of conditioning and treatment of chabazite and clinoptilolite prior to lead and cadmium removal. Environmental Science and Technology, 27,1108-1116.

  • Komarowski, S. ve Yu, Q., 1997. Ammonium ion removal from wastewater using Australian natural zeolite: Batch equilibrium and kinetic studies. Environmental Technology, 18,1085-1097.

  • Langella, A., Pansini M., Cappelletti P, Gennaro B. de, Gennaro M. de` ve Colellaet C, 2000. NH4+, Cu2+, Zn2+, Cd2+ and Pb2+ exchange for Na+ in a sedimentary clinoptilolite, North Sardinia, Italy. Microporous and Mesoporous Materials, 37(3), 337-343

  • Liu, C.H. ve Lo, K.V., 2001a. Ammonia removal from composting leachate using zeolite.I. Characterization of Zeolite. Journal of Environmental Science and Health, 36(9), 1671-1688.

  • Liu, C.H. ve Lo, K.V., 2001b. Ammonia removal from composting leachate using zeolite.II. A study using continuous flow packed column. Journal of Environmental Science and Health, 36(5), 667-675.

  • Mier M. V., Callejas R. L., Gehr R., Cisneros B. E. J. ve Alvarez R J. J., 2001. Heavy metal removal with Mexican clinoptilolite: Multi-component ionic exchange. Water Resources Research, 25(2), 373-378.

  • Nguyen M. L. ve Tanner C.C., 1998. Ammonium removal from wastewaters using natural New Zealand zeolites. New Zealand Journal of Agricultural Research, 41,427- 446.

  • Oldenburg M. ve Sekulov I., 1995. Multipurpose filters with ion exchange for the equalization of ammonia peaks. Water Science and Technology, 32(7), 199-206.



  • Uğurlu, A , Pınar, A . (2004). Doğal Zeolitlerin Atıksu Arıtımında Kullanımı . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 28 (2) , 13-20 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jmd/issue/52389/686324

  • Uğurlu, A , Pınar, A . Doğal Zeolitlerin Atıksu Arıtımında Kullanımı. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 28 (2004 ): 13-20

  • Yeraltısularının Kirlenmesinde Litoloji ve Yerleşim Alanlarının Etkisi: Ulupınar Kaynağı, Sorkuncak-Eğirdir-Isparta
    Ali Yalçin Ayşen Davraz Mehmet Özçelik
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Su insanların yaşamı için önemli maddelerin başında gelmektedir. Suyun öneminden dolayı yerleşim birimleri genellikle yüzey suları ve kaynakların yakın civarında bulunmaktadır. Gelişen teknoloji ile birlikte su kullanımı da artmakta, buna paralel olarak yeraltı ve yerüstü suları hızla kirlenmektedir. Ülkemizde özellikle kırsal alanlarda bulunan küçük yerleşim birimleri başta olmak üzere birçok yerleşimde, kaynakların beslenme havzasında veya kaynak civarında iskan fazlalaşmaktadır. Su kaynaklan yerleşim birimlerinin atıkları ile, jeolojik yapıya da bağlı olarak hızla kirlenmektedir. Kirlenme etkisiyle yerleşim birimlerinde salgın hastalıklar görülmektedir. Örnek olarak seçilen İsparta ili, Eğirdir ilçesi Sorkuncak Köyü de sözkonusu yerleşim alanlarından birisidir. Bir vadi içerisinde bulunan Sorkuncak Köyü`nde yüzey ve yeraltısularının akışı yaklaşık güneyden kuzeye doğrudur. Vadi içerisinde yerleşim birimlerine göre daha düşük kotlarda, ; dokanak kaynağı şeklinde yüzeye çıkan Ulupınar kaynağı uzun süredir köyün su ihtiyacını karşılamaktadır. Ulupınar kaynağı travertenlerden beslenmekte ve boşalmaktadır. Travertenler, kaynağın yakın civarı ve beslenme havzasında yer yer yüzeyde gözlenirken, çoğunlukla kalınlığı fazla olmayan alüvyonlar tarafından örtülürler. Bu havza içerisinde; tarımda kullanılan zirai ilaçlar ile yerleşim alanında kontrolsüz şekilde depolanan evsel ve hayvansal atıklardan sızan kirli sular, geçirimli özelliğe sahip alüvyon ve travertenlerden süzülerek yeraltısularının ve akiferlerin kirlenmesine neden olmaktadır. Bunun sonucunda sözkonusu alandan beslenen Ulupınar kaynağıda kirlenmektedir. Buna bağlı sağlık sorunları yanında hukuki sorunlar da yaşanmaktadır. Ulupınar kaynağından farklı zamanlarda alınan su örneklerinin analizi sonucunda yüksek miktarda koliform (240 adet) saptanmıştır. Analiz sonuçları incelendiğinde kirlilik ve buna bağlı koliform miktarının yağışlı mevsimlerde fazlalaştığı görülmüştür. Gelecekte yeraltısularının kirlenmesini önlemek, salgın hastalıkların önüne geçebilmek için, yeni yerleşim yerlerinin mümkün olduğunca kaynakların beslenme alanlarının dışında seçilmesi gerekmektedir.

  • Kirlilik

  • Ulupınar kaynağı

  • yeraltısuyu

  • yerleşim merkezi

  • Çevreye Genç Bakış Dergisi, 2004. Gazi Ünv. Çorum Fen Edebiyat Fak., Sayı 4

  • Erguvanlı, K. ve Yüzer, E., 1987. Yeraltısuları Jeolojisi, İTÜ yayın no: 23, İstanbul, 339s.

  • Eğirdir Asliye Ceza Mahkemesi, 2002. Eğirdir- Sorkuncak köyünde tedbirsizlik, dikkatsizlik, nizam ve emirlere riayetsizlik sonucu hastalanmaya sebep olmak, İsparta

  • Halıcı, N., 1982. Isparta-Eğridir-Sorkuncak- Gökçehöyük-Çayköy-Yılgıncık ve Havutlu köylerinin Hidrojeoloji Etüd Raporu, DSİ 18. Bölge Müdürlüğü (yayınlanmamış)

  • Medicana, 1993. Genel sağlık ansiklopedisi, cilt:2, Ana yayıncılık A.Ş., İstanbul

  • TSE, 1997. İçmesuyu Standartları, TS-266. Türk Standartları Enstitüsü, Ankara.

  • Uslu,0. ve Türkman A., 1987. Su Kirliliği ve Kontrolü, TC. Başbakanlık Çevre Genel Müdürlüğü Yayınları Eğitim Dizisi,Ankara, 364s.



  • Yalçın, A , Davraz, A , Özçelik, M . (2004). Effects of Lithology and Settlement Areas on Groundwater Pollution : Ulupınar Spring, Sorkuncak-Eğirdir-Isparta . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 28 (2) , . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jm

  • Yalçın, A , Davraz, A , Özçelik, M . Effects of Lithology and Settlement Areas on Groundwater Pollution : Ulupınar Spring, Sorkuncak-Eğirdir-Isparta. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 28 (2004 ):

  • Güney Marmara Bölgesi Kömürleri
    İlker Şengüler
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: Güney Marmara Bölgesi ülkemizde kömür potansiyeli açısından büyük önem taşımaktadır. Bölge batıdan doğuya doğru Ulubat, Bursa ve İnegöl faylarının oluşturduğu hat ile ikiye ayrılmaktadır. Fay kuşağının kuzeyinde kalan bölgede Üst Miyosen-Pliyosen çökellerinin oluşturduğu Mudanya, Yenişehir ve İnegöl havzaları; güneyinde ise Alt Miyosen-Pliyosen çökellerinin oluşturduğu Mustafakemalpaşa, Orhaneli, Keleş ve Domaniç havzaları yer almaktadır. Güney Marmara Bölgesi` nde yer alanNeojen havzalarında Erken-Geç Miyosen` de kömürleşme süreçleri tamamlanmıştır. Kömür havzaları aynı yaşlarda olmalarına rağmen havzalarda kömür çökelimi birbirlerinden bağımsız gelişmiştir. Pliyosen` de göller kırıntılıların egemen olduğu çökeller ile dolduğundan ve kömür çökelimi için uygun koşullar kaybolduğundan ekonomik kömür oluşumu gerçekleşmemiştir. Vitrinit yansıma değerlerine göre kömürler, alt bitümlü kömür (ASTM) ve kahverengi kömür (DIN) sınıflamasına girmektedir.

  • Güney Marmara Bölgesi,

  • kömür (linyit)

  • Baş, H. (1983) Domaniç, Tavşanlı, Gediz, Kütahya yörelerinin Tersiyer jeolojisi ve volkanitlerinin petrolojisi. MTA Raporu, No. 7293 (yayınlanmamış), Ankara.

  • Berckhemer, H (1977) Some aspects of the evolution of marginal seas deduced from obdervations in the Aegean region. International Symposium on the Structural History of the Mediterranean Basins, 303-314, Paris.

  • Beyhan, A. ve Koçyiğit, A. (1996) Neotectonic Characteristics of the Southern Margin Boundary Fault of Kütahya Half Graben. National Marine Geological and Geophsical Programme, Workshop-l, İ.Ü. Deniz Bilimleri ve İşletmeciliği Enstitüsü, İstanbul.

  • Dewey, J.F. ve Şengör, A.M.C. (1979) Aegean and surrounding regions: Complex multiplate and continuum tectonics in a convergent zone. Geological Society of America Bulletin, 90,84-92, USA.

  • Görür, N., Çağatay. N.M., Sümengen, M., Şentürk, K, Yaltırak, C. (1997) Origin of the Sea of Marmara as deduced from the Neogene to Quaternary paleogeographic evolution of its frame. International Geology Rewiew, 39,342-352.

  • Gümüşsü, M., Özdemir, İ. ve Coşar, Y.Z., (2004) Kütahya ili linyit sahalarının yeniden değerlendirilme raporu. MTA Raporu, No. 10663 (yayınlanmamış), Ankara.

  • Le Pichon, X. ve Angelier, J. (1979) The Hellenic arc and trench system: A key to the neotectonic evolution of the eastern Mediterrenaen area. Tectonophysics, 60, 1-42

  • Le Pichon, X. ve Angelier, J. (1981) The Aegean Sea. Phil. Trans. R. Soc, A 300, 357-372, London

  • Seyitoğlu, G. ve Scott, B. (1991) Late Cenozoic crustal extension and basin formation in west Turkey. Geological Magazine, 128 (2), 155-166.

  • Şaroğlu, F. ve Yılmaz, Y. (1990) Batı Anadolu` da Neojen de formasyonunun tipleri ve havza gelişimi üzerine bazı görüşler. Türkiye 8. Petrol Kongresi, Ankara.

  • Şengör, A.M.C., Görür, N. ve Şaroğlu, F. (1985) Strike-slip deformation basin formation and sedimentation: Strike-slip faulting and related basin formation in zones of tectonic escape: Turkey as a case study. in Strike-slip Faultig and Basin Formatio

  • Şengüler, L, Akman, Ü., Taka, M., Dümenci, S., Kalkan, t., Kır, N. ve Sulu, K, (2003) Güney Marmara Neojen havzalarının kömür potansiyeli. 56. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bildiri Özleri Kitabı, 212-213, Ankara.



  • Şengüler, İ . (2004). Güney Marmara Bölgesi Kömürleri . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 28 (2) , 31-38 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jmd/issue/52389/686323

  • Şengüler, İ . Güney Marmara Bölgesi Kömürleri. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 28 (2004 ): 31-38

  • Rapakivi Granitlerinin Jeolojisi, Petrografisi ve Petrolojisi; Finlandiya Rapakivi Granitleri
    Mehmet Arslan Zafer Aslan
    PDF Olarak Görüntüle

    ÖZ: İri alkali feldispatm plajiyoklas tarafından çevrelenmesiyle oluşan dokuyu gösteren granitler "Rapakivi Granitleri" olarak adlandırılmaktadır. Çoğunlukla Proterozoyik (1.8-1.0 milyar yıl) yaşlı olan rapakivi granitleri, Ukrayna, Baltık ülkeleri, güney Grönland, orta-kıtasal ve batı ABD, Venezüella, Brezilya, Bostwana ve diğer birçok Prekambriyen kalkanında bulunmakla birlikte Güney Finlandiya tip bölge olarak kabul edilmektedir. Rapakivi granitleri sığ seviye, çok fazlı batolitleri ve stokları şeklinde olup, 10 km`den daha az kalınlıkta yatay levhasal kütleler şeklindedir. Rapakivi granitlerinin magmatik birlikteliği bimodal olup mafık üyeler; diyabaz daykları, gabroyidler ve anortozitler; felsik üyeler ise A-tipi granitler, siyenitler ve riyolitlerdir. En yaşlı rapakivi granitleri genelde hornblend-biyotit granitlerden, daha genç olanlar ise topazlı alkali feldispat granitlerden oluşmaktadır. Plajiyoklas (andezin veya oligoklas), ortoklas, mikroklin, kuvars, hornblend ve biyotit gibi ana minerallerin yanında flüorit, anataz, zirkon ve ilmenit aksesuar mineral olarak bulunur. Rapakivi granitler, genellikle metalümin veya kenar zonlarmda az derecede peralümin kayaçlar olup, yüksek Fe/(Fe+Mg) oranına sahiptirler. Levha içi granitleri ve A-tipi granitlerinin kimyasal özelliklerini gösteren rapakivi granitleri yüksek K ve Na içermektedir. Ayrıca Si, K, F, Rb, Ga, Zr, Hf, Th, U, Zn ve NTE içerikleri ile K/Na, Ga/Al, Fe/Mg oranları granitik kayaçlardan daha yüksek, Ca, Mg, Al, P ve Sr içerikleri ise daha düşüktür. Finlandiya`daki rapakivi granitlerinin oluşumu mafık magmanın kıta kabuğu altına yerleşmesi (underplating) modeliyle açıklanmaktadır. Buna göre, mantodan türeyen mafık magmalar manto-kabuk sınırında alt kabuğa yerleşerek kabuğun yoğun bir şekilde kısmi ergimesine neden olarak rapakivi granitlerini oluşmaktadır. Rapakivi granitlerinin tektonik ortamları, bimodal magmatik birliktelikleri, jeokimya ve izotop bileşimleri mafık magmanın kıta kabuğu altına yerleşmesi modeli ile çok iyi açıklanabilmesine rağmen mantonun kısmi ergimesinin nedeni büyük ölçüde tartışmalıdır.

  • A-tipi granit

  • Finlandiya

  • Jeokimya

  • Magma karışımı

  • Metalümin

  • Rapakivi graniti

  • Mİ, M„ Andersson, U.B., Landqvist, T. ve Sundblad, K. (Eds.), 1997. Rapakivi granites and related rocks in central Sweden. Sveriges Geologiska Undersökning series Ca 87,99p.

  • Ahi, M., Sundblad, K. ve Schöberg, H., 1999. Geology, geochemistry, age and geotectonic evolution of the Dala granitoids, central Sweden. Precambrian Research, 95,147-166.

  • Amelin, Y., Beljaev, A., Larin, A., Neymark, L. ve Stepanov, K. 1991. Salmi batholith and Pitkaranta ore field in Soviet Karelia. 1GCP 315 Symposium rapakivi granites and related rocks, Excursion Guide. Geological Survey of Filland Guide 33, 1-57.

  • Anderson, J.L., 1983. Proterozoic anorogenic granite plutonism of North America, in: Medaris, L.G., Jr, Byres, C.W., Mickelson, D.M., Shanks, W.C. (Eds.), Proterozoic Geology: Selected papers from an International Proterozoic Symposium. Geol. Soc. Am

  • Bettencourt, J.S., Tosdal, R.W., Leite Jr., W.B. ve Payolla, B.L., 1999. Mesoproterozoic rapakivi granites of the Rondonia Tin Province, southwestern border of the Amazonian craton, Brasil: 1. Reconnaissance U-Pb geochronology and regional implicatio

  • Bonin, B., 1996, A-type granite ring complexes: mantle origin throughcrustal filters and the anorthosite-rapakivi magmatism connection. in: Demaiffe, D., (Ed.), Petrology and Geochemistry of Magmatic Suites of Rocks in the Continental and Oceanic Cru

  • Bowden, P., 1985. The geochemistry and mineralization of alkaline ring complexes in Africa (a review). Journal of African Earth Science, 3,17-39.

  • Bridgwater, D., Sutton, J. ve Watterson, J., 1974. Crustal down-folding associated with igneous aetivity. Tectonophysics, 21,57-77.

  • Brown, P.E., Dempster, T.J., Harrison, T.N. ve Hutton, D.H.W., 1992. The rapakivi granites of S. Greeland-crustal melting in response to extensional teetonics and magmatic underplating. Trans. R. Soc. Edinburgh Earth Sci., 83,173-178.

  • Calzia, J.P., Ramo, O.T., 1997. The granite of Kingston Peak: petrogenesis of a middle Miocene post-subduction granite in the southern Death Valley region, California. TerraNova 9, EUG9 Abstract, 458

  • Eklund, O., ve Shebanov, A.D., 1999. Origin of the rapakivi texture by sub-isothermal decompression. Precambrian Research, 95,129-146.

  • Eklund, O., Fröjdö, S. ve Lindberg, B., 1994. Magma nvbeing, the petrogenetic link between anorthositic suites and rapakivi granites, Aland, SW Finland. Mineralogy and Petrology, 50,3-19.

  • Emslie, R.F., 1978. Anorthosites, rapakivi granites, and Late Proterozoic rifting of North America. Precambrian Research, 7,61-69.

  • Frost, C.D. ve Frost, B.R., 1997. Reduced rapakivi-type granites: the tholeiite



  • Arslan, M , Aslan, Z . (2004). Rapakivi Granitlerinin Jeolojisi, Petrografisi ve Petrolojisi; Finlandiya Rapakivi Granitleri . Jeoloji Mühendisliği Dergisi , 28 (2) , 39-51 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jmd/issue/52389/686325

  • Arslan, M , Aslan, Z . Rapakivi Granitlerinin Jeolojisi, Petrografisi ve Petrolojisi; Finlandiya Rapakivi Granitleri. Jeoloji Mühendisliği Dergisi 28 (2004 ): 39-51

  • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle